Ik ben het lopen langs elkaar ontwend

Het stollend bewegen, wat wil ik weten

Pas ik ertussen?

Ik vraag het net te vaak aan Maarten

Nog voor ik hem de eerste keer ontmoet

Ik mis mijn kamer. Ik wil naar binnen, aanmeren

Tij keren, de deur past niet meer in zijn post

Een vreemde voet op de drempel verkoopt schuldgevoel, iets met kinderen

de voet is bloot

Ik schaaf de deur er overheen, breek een nagel

Met de papierschaar knip ik mezelf voorzichtig tot patroon

Bibberige hand. Ik pas als een lade in een kast

met wollen sokken, ondergoedjes

Mompel waterige ‘het is al goedjes’

Nee het kan geen kwaad hoor, Maarten

Misschien ben ik gewoon moe

Zeg Maarten, zullen we tegen elkaar aan dansen?

Toe?