Als alles niet meer terug veert, maar muur is. Als het gat gaapt. Je moet gaan slapen. Ik laat je nu alleen, minstens tien uur. Langer dan de nacht zelf. Geen liedje. Het is nog licht. Straks niet meer. Ik weet niet wie jij bent. Of wat jij worden moet. Ik laat de hond uit in de kloof. Zolang de vrouwen veilig zijn. Beter genieten nog. De man stelt ons gerust. Hij wil op zachte toon. Hij wil willen. Maar zij. Wat doen zij toch steeds. En nu in de meerderheid. En jij bent een racist. En jij moet nu gaan zitten. Je stelt impertinente vragen. Ik wil best zacht zijn. Maar jullie. Twee landen kunnen we zijn. Met gemak. Samen sterk. We drinken wijn. We staan verdeeld. Hij doet zijn stem op een bepaalde manier. Ik val in slaap. Feiten worden gepresenteerd. Het nieuws wordt uitgesmeerd. Als Nutella. Dit droomde ik. Een caravan langs een rivier. Nette rijen verplaatsbare huizen voor een rietkraag. Nomaden met barbecues. Hij had minder spullen nu. Slechts de bergruimte. Vleeseters waren we. Ik gooide een ui in het vuur. Omhelsde een tante. Dit droomde ik. Het water hoog. Ik sneed een arm af als in een cartoon.