shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Marron Das
op 14 januari 2019
Deel dit verhaal

Baksteen

Iedere worm kan een verhaal opleveren. Dat klinkt makkelijk en dat is het ook, als je tenminste de worm treft die bereid is voor je op de grond te gaan liggen. En als er, terwijl je staat te kijken, een vrouw naast je komt staan die hem ook ziet en zucht: och pa.
Als je haar aankijkt schrikt ze maar ze blijkt niet het soort dat vlucht als ze schrikt, eerder het soort dat vecht en omdat er geen fysieke aanval is vecht ze met taal.
Ze rommelt wat woorden bij elkaar over hoe haar vader erbij lag in zijn laatste uren. Hoe hij temidden van bijzettafeltjes vol eten en drinken, flessen vol zuurstof, kisten vol dekens en omringd door zijn gezin tóch een tekort had aan iedere denkbare levensbehoefte. Dat hij doodstil lag maar in een rare kronkel, en dat hij hijgde dat hij uitgedroogd was maar toch geen slok kon nemen van het drinken dat ze hem gaven.
Haar vader leek niet op welk insect dan ook. Hij was een lieve knappe man en trots (niet dat een worm niet trots zou kunnen zijn we kunnen immers niet weten wat een worm voor emoties heeft maar hij – haar vader – was het zeker, trots, op haar en op zijn hond en op zijn leven). Maar hoe de worm daar ligt, op een verdwaalde baksteen in een perkje van zachte, vochtige grond, waar de zon alle kans heeft om hem genadeloos uit te drogen zonder dat hij in staat is zich te verplaatsen getuige de doodstille kronkel; dat herinnerde haar ineens aan hem.

Of ik alsjeblieft niet wil denken dat haar vader op een worm leek. Hoewel hij inmiddels wel onder de grond –
Dat ze zoiets ook niet zomaar moet zeggen midden op straat, maar dat ze nog niet gewend is aan een dode vader en hoe daarover te praten en wanneer. Ze realiseert zich nu dat ik vast iets anders te doen heb, dat ik misschien óók mijn redenen had om daar te staan en dat ze snel moet gaan. Nu, voordat ze het allemaal nog ingewikkelder maakt door mij op te zadelen met een wildvreemde vrouw die op weg naar de supermarkt staat te huilen om een worm op een baksteen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Heimwee
Volgende verhaal
Beste wensen
Drinkkoningen

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
11 april

McDrive

3 Minute Read
door Marron Das
06 december

Doortocht

3 Minutes Read
door Marron Das
18 oktober

Nachtvlinder

3 Minute Read