shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Lucas de Waard
op 15 april 2016
Deel dit verhaal

Angela

Ik leg mijn handen tegen het koude glas. Mijn voorhoofd volgt. Ik sluit mijn ogen even, open ze dan weer. Het buiten is er nog steeds. De lucht, de aarde, de wereld. Europa. Mijn keizerrijk. Mijn familie.

Er klinken luide stemmen. Er zal wel weer ergens gedemonstreerd worden. Spandoeken die klapperen in de te harde wind. Het is kutweer maar dat heeft ze er niet van overtuigd thuis te blijven. Waarom blijft er niemand meer gewoon thuis, tegenwoordig? Wat is er mis met thuis?

Ik kijk naar de regen die zachtjes rikketikt tegen het raam, ik kijk naar de bomen, een eind verderop, er zit bloesem aan de takken. Ik probeer er voorbij te zien. Zover als ik maar kan. Ergens, duizenden kilometers ver, liggen mijn grenzen. Ik kan ze niet voelen, maar ik weet dat ze er zijn. Ergens houdt Europa op, en begint de rest van de wereld.

Deze plek leek een meesterwerk. We zouden voor altijd bij elkaar horen, en we wisten niet hoe gauw we dat moesten bekrachtigen. We hadden haast met geschiedenis schrijven. We zijn over één nacht ijs gegaan, maar het ijs hield ons. Het kraakte, maar het hield ons. We haalden de overkant en besloten daar dat we het goed gedaan hadden. Dat we nu konden beginnen met een familie worden. Familie is onsterfelijk. Liefde door bloed.
Vroeger, als ik het niet meer wist, vroeg ik het aan mijn moeder. Mijn moeder had altijd een antwoord. Dat is familie, voor mij.

Het lijkt alsof de lucht in brand staat. Maar dat is, denk ik, de vermoeidheid. Ik kan me de laatste keer dat ik geslapen heb niet herinneren, maar waarschijnlijk was het gewoon vannacht. Ik grinnik. Het is gelukt: we zijn een familie. Maar het familiefeest duurt te lang, de snacks zijn op en iedereen is dronken. Engeland wil weg, Turkije pist op het vloerkleed, de rest van de wereld wil naar binnen en het volk wil het allemaal niet hebben. We hebben Griekenland onder de bus geduwd in de hoop dat iedereen even zijn muil zou houden, maar het schreeuwen werd alleen maar luider. En als uiteindelijk het gescheld verstomt, als het meubilair aan puin ligt, kijkt iedereen naar mij. Wat moeten we nu doen, moeder?

Dat er geen antwoord is, mag ik niet zeggen.




Vorige verhaal
ZE MOGEN ZEGGEN WAT ZE ZEGGEN WILLEN
Volgende verhaal
Bevriend staatshoofd

Over de auteur

Avatar foto
Lucas de Waard

Lucas de waard (1984) is schrijver van proza, theater, televisie en columns. In 2009 studeerde hij af aan de schrijversopleiding Writing for Performance te Utrecht. Sindsdien schreef hij o.a. voor Theaterfestival Boulevard, GI:EL (3FM), De Wintertuin, Janke Dekker producties en het Zuidelijk Toneel. Lucas houdt van het grote gebaar, van kleinmenselijke lulligheid en van bitterballen. In 2015 verscheen zijn debuutromans De Kamers, waar vreemd genoeg geen bitterbal in voorkomt, bij uitgeverij de Geus. Momenteel werkt hij aan de opvolger.



Ook van deze auteur

Avatar foto door Lucas de Waard
09 augustus

Yuri

3 Minute Read
Avatar foto door Lucas de Waard
19 juli

Hittevloed

3 Minute Read
Avatar foto door Lucas de Waard
08 juli

Bosnimf

3 Minute Read