shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Joop-Maris Vollering
op 18 september 2020
Deel dit verhaal

Altijd thuis

Rob staat in zijn keuken. Op de keukentafel staan een laptop, beeldschermen, vieze borden en koffiekopjes. Rob pakt een leeg colaflesje van het aanrecht en houdt hem voor zijn mond.

“Sinds Covid heb ik een miserabel leven. Mijn vrouw is weg, de kinderen zijn weg, ik ben thuis. Elke dag, de hele dag, want mag niet meer naar kantoor. Alleen. En ik heb een groot huis. Ik heb een groot huis dat ik alsmaar niet schoonmaak. Terwijl ik tijd zat heb voor stofzuigen en moppen want ik hoef niemand meer op te voeden, ik hou niet van hobby’s en de boodschappen kosten ook maar een half uurtje per dag. Maar ik doe het niet. Ik werk. En ik Netflix. Dat wissel ik zo’n beetje af. Is dat een werkwoord eigenlijk, netflixen? En dan lig ik iedere avond in bed, dan weet ik dat mijn huis nog een dagje viezer is geworden, en dan rol ik naar de kant van het bed met de bedoeling om over de rand te rollen waardoor ik uit bed val, waardoor ik ongelukkig terecht kom, waardoor ik een arm breek, waardoor ik een goede reden heb om geen plee te poetsen en geen lapje over het aanrecht te halen, want dat gaat nu eenmaal heel lastig met zo’n gipsarm. Maar dan stop ik toch met rollen voordat ik bij de rand ben, want ik zie op tegen de pijn. En ik had geen schone onderbroek aangedaan. En dan haat ik mezelf nog harder omdat ik te laf ben om mezelf een goed excuus te geven voor mijn luiheid.

Maar goed, wat wilde ik zeggen. Ik merkte dus dat ik steeds meer Netflix ging kijken. Niet alleen ’s avonds, maar ook tijdens de koffiepauze, in de lunchpauze, theepauze, borrelpauze. Dat is om 17.00 uur, die heb ik zelf uitgevonden. En dan neem ik alleen een glas water, maar die naam werkt dus heel goed om je goed te voelen over jezelf. Moet je ook doen. Ik heb ook een kamertje in mijn huis waar ik meestal de was vouw, er staat ook een oude radio, dan luister ik Q-Music en ik zing mee als Ilse de Lange voorbij komt, en op de deur heb ik een bordje gehangen: Vierendeelkamertje.

Dus dat helpt op zich wel.

Wat ik dus wilde zeggen, dat genetflix, en ook dat vieze huis natuurlijk, het ging me steeds meer tegen staan. Dus gisteren heb ik een punt gezet. Ik zei tegen mezelf: Rob, stop ermee. Nu. Ga iets anders doen met je kostbare tijd. En dat heb ik gedaan. Ik heb mijn Netflixabonnement opgezegd. Vanaf vandaag heb ik Videoland.”

Rob buigt. Het colaflesje zet hij terug op het aanrecht.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Het verdriet van Freddy
Volgende verhaal
Uit zicht

Over de auteur

Joop-Maris Vollering

Joop-Maris Vollering (1971) heeft 1 fiets, 2 paar hardloopschoenen en geen zomerjas. Ze heeft een geoefend oog voor sociaal ongemak, maar schrijft ook graag over de Marskarretjes Opportunity en Curiosity. Want samen zijn ze net een mop.

Ook van deze auteur

door Joop-Maris Vollering
26 januari

Bijna niks

3 Minutes Read
door Joop-Maris Vollering
24 maart

Terugslagkleppen

3 Minute Read
door Joop-Maris Vollering
03 maart

Stofnest

3 Minutes Read