Ik gooi alles stuk en dan ga ik ervandoor. Ik gooi alles vakkundig stuk en dan ga ik er vakkundig vandoor. Ik ken niemand die zo goed is in het stukgooien als ik. Het liefst zou ik overal veel langer blijven om nog meer stuk te kunnen gooien, op een sublieme manier. Maar het is op een gegeven moment tijd om er vakkundig vandoor te gaan en dan doe ik dat. Je moet weten wanneer te vertrekken, vooral wanneer je iets vakkundig heb gesloopt. Mijn moeder zei: ‘Jongen, als ik je te pakken krijg, dan geef ik je zo’n pak rammel dat je voorlopig niet meer kunt zitten’. Maar dat gebeurde nooit, omdat ik er dan vakkundig vandoor was. En als ik terugkwam, was mijn moeder het inmiddels vergeten. Terugkomen ja, vakkundig terugkomen, daar ben ik een kei in. Tegen de tijd dat die sukkelige anderen de scherven bij elkaar geraapt hebben en de schade zo goed en zo kwaad als het kan hebben gerepareerd, verschijn ik weer ten tonele. ‘Hallo jongens, hier ben ik weer! Juicht! Juicht! En wees blij dat ik weer iets vakkundig kapot kom maken. Ik ben ervoor geboren en jullie hebben niets liever, dus: we gáán er weer voor!’