shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Manik Sarkar
op 18 juni 2019
Deel dit verhaal

Alleen aan haar

Hij komt iedere ochtend met de bus uit de stad, stipt om tien over tien. Sinds een paar jaar gebruikt hij een wandelstok. Gewoonlijk hangt er een klapstoel over zijn schouder. Hij loopt over het grint naar de vierde plot aan de derde rij, klapt de stoel uit en gaat zitten.

Hij begint te vertellen. Vanuit het kantoortje kan ik niet horen wat hij zegt. In het begin deed ik weleens alsof ik op pad drie moest zijn; dan harkte ik het grint nog eens aan of verwijderde ik mos van een slecht onderhouden grafsteen. Ondertussen luisterde ik naar hem. Hij vertelde over wat hij op televisie had gezien, hij vroeg hoe je gehaktballen klaarmaakt, vroeg advies over de koffievlek in het bankstel.

Ze gaf antwoorden die alleen hij kon horen. Hij hield zijn hoofd schuin, soms knikte hij haast onzichtbaar. Een enkele keer viel hij haar in de rede of werd hij boos omdat ze hem zomaar in de steek had gelaten. Op zaterdagen nam hij de krant mee. Hij las eruit voor, en als hij klaar was vouwde hij hem op; dan zuchtte hij en zei dat hij steeds minder van de wereld begreep.

Meestal bleef hij wel een uur met haar praten. Hij legde zijn hand op het graf, verwijderde mieren en onkruid, aaide soms de kopsteen. Als hij opstond, veegde hij wat dennennaalden weg; dan drukte hij een kus op zijn vingers die hij vervolgens op de steen legde, de steen waar haar naam en sterfdatum op stonden. De steen op de vierde plot van rij drie.

Die eigenlijk op de derde plot van rij vier had moeten liggen.

De steen die ik in mijn allereerste werkweek op de verkeerde plot had laten leggen. Het stond niet goed op de lijst. Toen ik er maanden later achter kwam, was het te laat om nog iets te veranderen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Namiddag
Volgende verhaal
Jit en de Buk Telar

Over de auteur

Avatar foto
Manik Sarkar

Manik Sarkar (1973) is van beroep vertaler. Hij is opgegroeid in een dorpje bij Groningen, is vader van een tweeling en schrijft het liefst over zonderlingen. Zijn debuutroman Ossenkop is in 2024 verschenen bij uitgeverij Hollands Diep.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Manik Sarkar
28 mei

Mop

3 Minutes Read
Avatar foto door Manik Sarkar
21 mei

Het cadeau

3 Minutes Read
Avatar foto door Manik Sarkar
16 april

Schuilwerk

3 Minute Read