shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Manik Sarkar
op 18 juni 2019
Deel dit verhaal

Alleen aan haar

Hij komt iedere ochtend met de bus uit de stad, stipt om tien over tien. Sinds een paar jaar gebruikt hij een wandelstok. Gewoonlijk hangt er een klapstoel over zijn schouder. Hij loopt over het grint naar de vierde plot aan de derde rij, klapt de stoel uit en gaat zitten.

Hij begint te vertellen. Vanuit het kantoortje kan ik niet horen wat hij zegt. In het begin deed ik weleens alsof ik op pad drie moest zijn; dan harkte ik het grint nog eens aan of verwijderde ik mos van een slecht onderhouden grafsteen. Ondertussen luisterde ik naar hem. Hij vertelde over wat hij op televisie had gezien, hij vroeg hoe je gehaktballen klaarmaakt, vroeg advies over de koffievlek in het bankstel.

Ze gaf antwoorden die alleen hij kon horen. Hij hield zijn hoofd schuin, soms knikte hij haast onzichtbaar. Een enkele keer viel hij haar in de rede of werd hij boos omdat ze hem zomaar in de steek had gelaten. Op zaterdagen nam hij de krant mee. Hij las eruit voor, en als hij klaar was vouwde hij hem op; dan zuchtte hij en zei dat hij steeds minder van de wereld begreep.

Meestal bleef hij wel een uur met haar praten. Hij legde zijn hand op het graf, verwijderde mieren en onkruid, aaide soms de kopsteen. Als hij opstond, veegde hij wat dennennaalden weg; dan drukte hij een kus op zijn vingers die hij vervolgens op de steen legde, de steen waar haar naam en sterfdatum op stonden. De steen op de vierde plot van rij drie.

Die eigenlijk op de derde plot van rij vier had moeten liggen.

De steen die ik in mijn allereerste werkweek op de verkeerde plot had laten leggen. Het stond niet goed op de lijst. Toen ik er maanden later achter kwam, was het te laat om nog iets te veranderen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Namiddag
Volgende verhaal
Jit en de Buk Telar

Over de auteur

Avatar foto
Manik Sarkar

Manik Sarkar (1973) is van beroep vertaler. Hij is opgegroeid in een dorpje bij Groningen, is vader van een tweeling en schrijft het liefst over zonderlingen. Zijn debuutroman zal in 2023 bij Hollands Diep verschijnen.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Manik Sarkar
12 september

Themistopóloi

3 Minute Read
Avatar foto door Manik Sarkar
30 juni

Scènes

2 Minutes Read
Avatar foto door Manik Sarkar
19 juni

Weggaan

2 Minute Read