Het gaat me niet om wat mensen kunnen, het gaat me om wat ze doen. Een van mijn huidige managers heeft iets onduidelijks gestudeerd in de geesteswetenschappen. Maar hij viel me pas op toen hij naakt een klimmuur op geklommen was, eenmaal boven gel in zijn haar wist te smeren en – zonder zekering – zijn voet achter zo’n plastic handgreep wist te klemmen en ondersteboven ging hangen. Toen hij daarna zijn motivatie schreeuwde, was hij aangenomen. Bij Ahold houden we van mensen die hun grenzen verleggen.
Die passen bij ons.
De studenten die deze week met mij de ijskoude zee in sprongen zijn ook van die toppertjes. Het zijn mensen die van uitdagingen houden. Die het fantastisch vinden om in bikini op het strand van Zandvoort te spugen op een dubbele longontsteking. Hoofden leeg, gedachteloos grijnzen en laten zien dat jij nooit ziek wordt. Dat is belangrijk: ziekte kost immers geld. Het zijn mensen die samen met mij in de branding gillen hoe leuk het is. En hoe mooi dit in hun toekomstplaatje past. Dat je je leven kan leiden met een 35% kortingssticker of je lichaam, of dat je iets schijnbaar onmogelijks gaat doen en altijd voor de volle procenten gaat. Doorzetters zijn het. Bij Ahold houden we van doorzetters. Die passen bij ons.
Vandaag hebben we die dag in Zandvoort geëvalueerd. Anne-Lise viel op vanwege haar mooie, volle borsten en haar onderkoelingsverschijnselen. Floris viel op omdat hij brulde hoe ‘kankergeil’ Ahold is. Patrick, die de beste papieren op zak had, viel door de mand. Hij hield het nog geen halve minuut vol in het water. Kijk, daarvoor zijn dit soort dagen dus ook geschikt. Mensen kunnen lelijk door de mand vallen. Dan mag je een MA op zak hebben, wie niet drie minuten in een zee kan staan heeft afgedaan. Dat zijn quitters. Daar houden we niet van bij Ahold. Die passen niet bij ons.