Ik was die ochtend degene die de gordijnen in de woonkamer open schoof en daarmee de eerste die het gat constateerde. Mijn vrouw schrok wakker van mijn scheldpartij. Ze liep met open mond de tuin in, bekeek wat er gaande was en rende daarna terug naar binnen om haar badjas aan te trekken en de kinderen uit bed te halen.
Die vonden het vooral heel erg leuk.
Tobias voerde al jaren campagne voor een hond, liefst een windhond, maar hiermee dacht hij zijn vriendjes ook wel naar ons huis te kunnen lokken. Hij had plannen om een extra raam in de boomhut te maken en daar een bureau neer te zetten met een opschrijfboek en meetapparatuur. Het zou zijn eerste wetenschappelijk onderzoek worden.
Voor Flint kwam het precies op het juiste moment. Ze had zich net voorgenomen om in plaats van naar de derde klas te gaan dolfijnentrainer te worden, en zag dit bassin als een door de hemel geschonken startkapitaal.
Na de eerste schrik zag zelfs Mirande er de lol wel van in. Nu was het nog kloteweer, maar het zou vanzelf zomer worden en tegen die tijd zouden de tegelzetters misschien net klaar zijn met de wanden van ons nieuwe zwembad. Het gat zou wel moeten stoppen met groeien voordat de aannemer een offerte kon maken, maar dat leek haar een kwestie van tijd. Niets groeit voor eeuwig, behalve de neus van een oude man.

Mij verweten ze een pessimistische kijk op het leven. Ze droegen manieren aan waarop ik ook plezier zou kunnen hebben van het gat. Ik kon mijn siereenden bijvoorbeeld leren zwemmen als het water wat gekalmeerd was?
Dat siereenden prima kúnnen zwemmen maar daarvoor helemaal niet bedoeld zijn, kreeg ik ze niet uitgelegd. En dat die beesten waarschijnlijk een hartaanval zouden krijgen zodra het kolkende water hun ren bereikte, vond vooral Mirande vreselijke aanstellerij. Eigenlijk vindt ze siereenden überhaupt vreselijke aanstellerij, maar ze zat te diep in de tegelcatalogus om daar weer over te beginnen. Ze stopte pas met bladeren toen de veranda langzaam in het gat verdween.