je kunt:
een lange ochtendwandeling maken; in het park zijn mensen met honden en mensen met kinderen en mensen met problemen. De stad staat altijd eerder op dan jij.
een ontbijt van muesli en rood fruit eten en je feeds doornemen; je haalt je mening van twitter, je inspiratie van instagram en je cynisme van facebook. Je bent te oud voor tiktok.
een videovergadering bijwonen of voorzitten; hoe dan ook zorgt iemand ervoor dat iedereen aan de beurt komt. Soms ben jij dat zelf, soms heb je niets te zeggen en moet je iets bedenken.
een rondje hardlopen; op aanraden van een vriend doe je een intervaltraining en deel je je renprestaties via een app, je hebt niet veel volgers maar ze vinden al je rondjes leuk.
een boek lezen op het bankje voor je huis; de postbode zegt altijd en ook nu hallo, de buurvrouw knoopt een praatje aan over de gesnoeide bomen, mensen die je niet kent zeggen dat je het goed voor elkaar hebt. De jongen van de postcodeloterij gaat maar niet weg.
een simpele pasta maken; je moeder belt terwijl je de ui snippert en fruit, de knoflook fijn snijdt en erbij doet, water opzet, een paar oesterzwammen in stukjes snijdt en erbij doet, een rode peper snijdt en erbij doet, vuur laag, spaghetti in de andere pan doet met wat zout, groene pesto in de eerste pan doet en er geitenkaas in brokkelt, vuistenvol spinazie toevoegt, de spaghetti afgiet en met wat kookvocht door de saus roert, zegt dat je gaat eten.
een aflevering van die ene serie kijken waarover iedereen het heeft; tijdens het kijken appt iedereen je om te vragen wat je er nu eigenlijk van vindt. Je blijft terugspoelen omdat je het niet begrijpt.
een plaat opzetten van Brian Eno, Apollo: Atmospheres and Soundtracks; je valt in slaap onder een volle maan en wordt wakker aan de andere kant, de achterkant, waar volstrekt niets gebeurt.
door Laurens van de Linde