Mijn trui is nat, want de jas was niet echt een regenjas. Mijn sokken zijn nat, omdat bouwlaarzen geen regenlaarzen zijn. En het laatste stukje pijp is nat, omdat de niet-regenjas niet tot aan de niet-regenlaarzen kwam. Koos is nat, die heeft maar één vacht. En de gel die van mijn haar de mooiste krullen zou moeten maken, druipt in mijn ogen. Snot heet het, net als de zeesnot in Turkije, dat de vissen laat stikken. Het is 21 juni. Het is zomer vandaag.

Ik eet de korstjes van de pizza die ik gister liet liggen. De koffie is koud geworden toen ik buiten was. Ik lees de krant. In India schimmelen ogen weg. We hebben nog steeds geen regering. De kans is 83 procent dat “wij” tegen een topland uit poule F moeten spelen. Er zijn varkens verpletterd onder een boom. Het is 21 juni. Het is zomer vandaag.

Paradiso gaat open. In New York begint het leven weer. Gister ging er maar één iemand dood. Nee, niet in totaal. Als de roaring twenties nu besluiten te beginnen, dan hoop ik dat ik weer zeventien ben. Met van die dreads en van die jurkjes en van dat argeloze zelfvertrouwen. Toen ik alles zelf kon, behalve misschien rijden. Dat geeft niet ik lift wel. Naar Sardinië of San Sebastian of Lissabon. Hoewel ik nog steeds erg slecht surfen kan. 21 juni. Het is zomer vandaag.

Ik kocht een wit linnen pak voor een date die ik niet heb. Om gekoelde rode wijn in te drinken of een martini of twee. Wodka. Dirty. En dat ik dan vijftig ben. Met van die grijze krullen en zo’n alles verpletterende ingehouden glimlach en een zonnebril. Ik heb het pak niet aan gehad, toch is het vies. 21 juni. Het is zomer vandaag.

Buiten zijn de kleren en de handdoeken en de badpakken verregend tot hoopjes stof. En de droger wil niet meer. Niemand staat voor de deur in een oude auto met de muziek te hard op weg naar de zee om oesters te eten. Of gewoon op weg zijn naar een café, donker en bruin, waar de koffie warm is en je er een koekje bij krijgt. Of taart. 21 juni. Het is zomer vandaag en tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren…