Hoe lang duurt het om tot 103 te tellen? Ik bedoel, echt tellen: 60 x 60 x 24 x 365 x 103. Schrikkeljaren uitgezonderd.
Een op de vijf komt hier uit het buitenland. Je herkent ze eerst niet, de meesten zitten gehurkt tegen de muur, armen om hun knieën geslagen, hun blik op de vuile grond gericht, net als de Thai. Ze praten niet, ze maken geluid, dierlijk, wanstaltig. Pas als ze opstaan en zich bewegen tussen de andere schimmen – dan pas vallen ze je op. Ze zijn langer, witter, kaler, hebben meer haar op hun gezicht en op hun armen en benen, en een enkeling loopt in fatsoenlijke kleren.
Toen ik binnenkwam ben ik meteen zo gaan zitten als zij, als de rest. En zodra er een opstond, schoot ik hem aan. Hoe het hier werkte, wilde ik weten. Of het gevaarlijk was. Elke witte man zei: de Thai zijn niet gevaarlijk, niet gevaarlijker dan buiten tenminste. Alleen: leen geen geld van ze en blijf van de drugs af. Meer hoef je niet te weten.
Elke avond komt er soep, ranzige groene soep waar vissenkoppen in drijven en dingen die ik niet herken. En elke avond denk ik aan mijn huis in Pattaya, sta ik in gedachten op de veranda. De geur van de zee, het geluid van de branding, kleine vissersboten in de baai.
Ik tel verder. Er zal een moment komen dat ik bij 103 ben – of dat ik stop met tellen.