shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Marron Das
op 7 december 2016
Deel dit verhaal

Zeewind

Vannacht was de vuurtoren uit. Anders dan gisternacht en alle nachten daarvoor, dreef er geen regelmatige lichtbundel langs mijn raam. Bijna vergat ik dat ik op een eiland was, maar toen ik het raam open deed wist ik het weer: zeewind.
De Sunderums dacht ik. Misschien de Sunderums. Misschien heeft de vuurtorenwachter haar deur open laten staan. Zijn ze naar boven geklommen, hebben ze haar vastgebonden, gingen ze met een ladder het laatste stukje omhoog en hebben ze daar de lampen kapotgeslagen.
Ze hadden het vast liever anders gezien. Het was beter geweest als de boten deze avond niet hadden gevaren, dan was dit allemaal niet nodig geweest. Dan hadden ze haar niet achterna hoeven jagen door de toren. Het had touwen gescheeld, ze hadden haar niet hoeven vastbinden en zij had niet huilend hoeven smeken of ze alsjeblieft de lampen heel wilden laten. Ze hadden de lampen heel kunnen laten.
Het was tenslotte ook hún vuurtoren. Het ging hen óók aan het hart. Maar de boten voeren volgens dienstregeling, daarover hadden zij niets te zeggen. Ze hadden gedaan wat ze konden. Deze avond zou geen kapitein dankzij de toren de weg naar het eiland vinden.

Natuurlijk, ze waren zeeman genoeg om te weten dat de boten zich ook zonder vuurtoren best redden. Ze wisten heus wel dat schepen tegenwoordig zijn uitgerust met Radar. Met digitale waterkaarten en anders altijd nog met sonar. Ze wisten best dat deze symbolische daad, het schreeuwen, het vastbinden, dat het niet écht iets zou veranderen. Maar ook vonden ze: van een goed feest is altijd iemand de dupe. Een zeeman moet zich eens in het jaar flink kunnen uitleven.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Matteo Renzi
De Spock-oren van Matteo Renzi
Volgende verhaal
Verhalenverteller

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
22 maart

Decafé

3 Minute Read
door Marron Das
08 februari

Trouwens

3 Minutes Read
door Marron Das
07 december

Altijd de honden

3 Minutes Read