shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Renée Kapitein
op 5 oktober 2022
Deel dit verhaal

Wat de dieren zeggen

Vanochtend had Koos (de hond) de treurigste ogen, toen we terug binnenkwamen en Zus (de kat) op haar nieuwe kussen lag bijvoorbeeld. Zus keek tevreden en triomfantelijk, net als gister, toen ze de muis die Broes (haar zus) gevangen had, afpakte en binnen kwam brengen.
Broes keek stoïcijns. Ze kijkt meestal stoïcijns naar Zus. Naar mij kijkt ze liefdevol, althans dat maak ik er van als ze ’s ochtends op mijn buik komt liggen, liefdevol en geduldig. Ik zette mijn telefoon uit.

Vanmiddag lagen ze alle drie voor de verwarming, die staat niet aan.

Gister was het dierendag. Koos en Lizzy- de hond van mijn ouders- kregen allebei een schoentje van koeienhuid om op te kauwen. Koos is drie keer groter dan Lizzy, dus was haar schoen groter. Maar de grote schoen wilde ze niet, ze pakte de kleine af van Lizzy en ging er tevreden op liggen kauwen. Lizzy vond de grote schoen prima.

Gister was het dierendag en mijn twittertijd-lijn stond vol met foto’s uit varkensstallen, ik scrolde door. Als ik kijk naar de foto’s dan kan ik niets meer die dag. (Ik moet dit snel schrijven, anders is het over met vandaag).

In de winter gaan zwanen op familiebezoek. Ik zag er maandag vier boven de bouwput vliegen, ik denk dat hun familie ver weg woont. Of dat ze lijken op mijn moeder, die altijd veels te vroeg van huis vertrekt.

Dit weekend reed ik door het dorp, naast het dorp waar ik vandaan kom. De zon scheen, er werd gemaaid, de koeien stonden in de wei. De meesten lagen in plukjes het gras, een beetje voor zich uit te kauwen. In elke wei stond een vlag – de Nederlandse maar dan verkeerd om. Maar koeien kunnen rood en groen niet zien. Er staan dus blauw-wit–grijze vlaggen, in hun grijze gras.
Koeien kunnen dan wel geen rood zien, ze houden wel van spelen, hebben beste vriendinnen en koesteren jarenlang wrok als een mens (of koe) onaardig tegen ze is geweest.

Ik las vorige week over jongens die met zes egels voetbalden, er overleefde er één.

Er woont nog één meerkoet in onze sloot. Hij in een stuk stiller dan in de lente, dus hij mag blijven.

Koos zucht, we moeten naar buiten.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Geen hoed
Volgende verhaal
Tukuturi

Over de auteur

Renée Kapitein

Zolang ze zich kan herinneren vertelt Renée Kapitein verhalen. Om deze verhalen een podium te geven studeerde ze dramaschrijven aan de HKU. Één podium vond ze niet genoeg en dus schrijft ze comedy voor sketchgroep Boesjans, (media-)campagnes voor organisaties die dat goed kunnen gebruiken en maakt ze podcasts. Oja en proza: haar debuutroman Waarom we huizen bouwen onlangs uit bij Ambo | Anthos en ze schrijft inmiddels al een tijdje aan een tweede boek.

Ook van deze auteur

door Renée Kapitein
24 augustus

Uiterst beperkt, zo niet afwezig

2 Minute Read
door Renée Kapitein
16 augustus

Het grootste meer

3 Minute Read
door Renée Kapitein
26 juli

Ze hebben er zin in

4 Minutes Read