shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Anna van der Kruis
op 8 januari 2021
Deel dit verhaal

Waarheid

Zeven keer moest je iets horen om ervan te gaan houden. Zeven keer om ergens in te geloven. Als de politie een afspiegeling was van de maatschappij, dan was ze overtuigender bang voor het een dan voor het ander. Een weerstand die ergens voor stond, die iets ouds rechtvaardigde, resulteerde in schilden en wapenstokken. Kogels en knieën.

Een witte neus mocht af en toe een wetje overtreden. Een enkele speciaal agent hielp letterlijk een handje. Maakte een doorgang vrij. Nam een selfie, met op de achtergrond gedrang – hij stond midden in de geschiedenis. Het begin van het vallen van de natie, de heersende macht. Of was het het einde? In elk geval, hij was erbij.

Iemand werd bestraft, kreeg een boete. Een ander mocht naar huis – die anderen waren met veel, ze verlieten de plek des onheils, alsof ze er een toeristisch bezoek aan hadden gebracht. Het was geen wonder, in tijden van tablets, laptops en smartphones. Het werd wel zevenduizend keer gezegd. Er bestond geen waarheid, alleen je eigen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Nooit
Volgende verhaal
Lang leve Friesland-land (NL)

Over de auteur

Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

door Anna van der Kruis
19 augustus

A-4110

45 Seconds Read
door Anna van der Kruis
29 juli

Plasticpotentie

2 Minute Read
door Anna van der Kruis
28 juli

Korte broek

22 Seconds Read