shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Mariska Vollering
op 5 juni 2020
Deel dit verhaal

Vrij land

Anders ga ik zelf wel voor paal staan vandaag. En morgen, en overmorgen. Er is een groenstrook voor mijn huis. Een langgerekt grasveld waar kinderen voetballen en hun ouders soms picknicken. Aan de randen wordt gestoeprand met de stoep aan de overkant van de straat. Er is een rozenperk. Er zijn bosjes en wipkippen met rubber tegels. Je mag niet slapen op de groenstrook. De gemeente heeft een APV. Ik kan opzoeken waar het precies staat. En ik zal het vinden, met dubbele ontkenningen en het woord ‘toegestaan’. Tegen de chaos in de stad. Schijnt nodig te zijn. Stel je nou toch voor dat we allemaal …
Ik zet mezelf op de groenstrook. Met haringen en afzetlint maak ik 1,5-metervakken. Ik schrijf een bord en hou het vast. Waar staat in de verordening: “Als die ene vrouw met dat zwarte fleecevest op het gras gaat staan, dan mag het nog steeds niet. Ook al heeft ze een bord in haar hand met ‘Kom lekker buiten slapen, van mij mag het. En gedraag je een beetje’. Ook al legt ze uit dat zij de boetes betaalt van BOA’s en andere buitengewone types.”
Ik ga het doen. Want het gras is zacht. We hebben het comfort van onze bedden, we hebben de veiligheid van slapen achter een deur in het slot. Maar we hebben niet de verre zwarte hemel boven onze hoofden, het gras onder onze heupen, de spinnetjes over onze wangen. We hebben natuur voor de deur. Er wordt geleefd, de natuur zegt dat we mogen meedoen. Dus sta ik er met mijn bord, ik roep nog wat voor aandacht. Als het donker is zet ik het bord in de rozenstruik. Ik rol mat en slaapzak uit, roep ’welterusten’ en val in slaap onder de lantaarnpalen. Dit is mijn vrije land.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Spaanders
Volgende verhaal
Shut up

Over de auteur

Mariska Vollering

Mariska Vollering (1971) heeft 1 fiets, 2 paar hardloopschoenen en geen zomerjas. Ze heeft een geoefend oog voor sociaal ongemak, maar schrijft ook graag over de Marskarretjes Opportunity en Curiosity. Want samen zijn ze net een mop.

Ook van deze auteur

door Mariska Vollering
12 februari

Kunst

2 Minutes Read
door Mariska Vollering
22 januari

mtva

2 Minutes Read
Renée Kapitein door Renée Kapitein
13 januari

Lief 2019

4 Minute Read