‘Lief? Ik ben thui-huis! Waar zit je?’

‘O, dag popje! In de badkamer!’

‘Mag ik binnen komen?’

‘Ja hoor! Hij zit niet op slot!’

‘Bon. Zeg, schat, je gelooft nóóit wat er vanmiddag op het… Hè?
Sta jij nou naaktfoto’s van jezelf te nemen?’

‘Jazeker. Hoe was de bespreking?’

‘Eh, tjee. Wel goed geloof ik.
Zeg, dropje?’

‘Ja?’

‘Wat… eh… wat is hier de bedoeling van?’

‘Hoe bedoel je, lieve?’

‘Nou, ik vroeg me gewoon af, in alle eerlijkheid, waarom jij in je blote kapoentje voor de spiegel foto’s staat te maken. Is dit voor je instadinges? Voor die app? Dat gekke plaatjesalbum?’

‘Het is geen gek plaatjesalbum. Het is een platform. Een plek waar ik mijn boodschap verkondig. Het is mijn erfenis.’

‘Je erfenis?’

‘Ja. En jouw toontje bevalt me niet.’

‘Sorry. Ik wilde niet neerbuigend overkomen. Maar liefste… Gewoon even tussen ons, met alle respect en waardering voor wie jij bent, en waar je als sterke, moderne vrouw voor staat hè… Waarom zijn close up foto’s van jouw buiksloterhammetje precies belangrijk?’

‘Omdat het oorlog is, poppedop! Omdat vrouwen anno 2016 nog steeds met een rode bal in hun muil aan de vloer geketend liggen, als de man zijn zin krijgt! En omdat wij daar met z’n allen klaar mee zijn! Omdat het tijd is voor een revolutie! De wereld is onze oester, fuck, wij zíjn de oester! Daarom! Omdat ik, als ik zin heb om mijn harige schotwond met de rest de wereld te delen, ik dat gewoon lekker doe! Omdat het míjn lijf is! En míjn smartphone! Tjokvol foto’s van míjn blote voorbips! En als ik die op míjn instagram wil zetten, dan is er helemaal niemand die me tegenhoudt! Ik ben vrij! Wij zijn vrij! Wij zijn naakte paradijsvogels! Daarom!
Zo. Even uploaden. Ennnn… klaar.
Zeg, wat zit er in die tas?’

‘Rabarber.’

‘Lekker!’