shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Stefan Popa
op 3 november 2015
Deel dit verhaal

Vier en een half uur

Anna swipet zo snel als ze kan langs de gemaakte foto’s. Looking good, denkt ze, terwijl ze zichzelf tegen een palmboom ziet leunen. En door. Haar vriend Artyom en zij in snorkelkledij. Swipe. Een panorama van het oneindige zand. Swipe. Gehaktballen, plat brood en salade. Swipe. Op een quad met zo’n palestijnendoekje om haar hoofd tegen de woestijnzon. Swipe. En natuurlijk: Artyom op zijn gemuilkorfde kameel. Anders luistert het beest niet, zo verklaarde de Egyptenaar. “Wel iets voor je moeder,” riep Artyom toen naar Anna. Ze had er wel om kunnen lachen. Het was vakantie.

Nog eentje dan: het bad met rozenblaadjes. Swipe. En: de handdoeken als een verliefd zwanenstel opgekruld. Na Artyom met de Egyptenaar zonder tanden drukt ze haar telefoon toch echt uit. Dat hoeft tegenwoordig niet meer, zeggen ze, maar Anna is van de oude stempel. Als het dan toch misgaat, heeft zij het niet gedaan. Afkloppen. Met haar elleboog maant ze haar vriend hetzelfde te doen. Ze kijkt naar de ring om haar vinger. Veel te groot, veel te mooi. Daar kan ze mee thuiskomen.

Over vier en een half uur zijn ze weer thuis. Ze hoopt dat ze eerst langs haar ouders gaan, die van Artyom kunnen best tot morgen wachten. Blij trommelt ze op haar bovenbenen. Artyom heeft zijn ogen dicht. Hoe harder hij knijpt, hoe eerder hij in slaap is, denkt hij, hoopt hij. Dat probeert hij altijd voor het stijgen. Lukt hem nooit.

Het kind achter hen gilt. Haar broertje klaagt bij haar moeder dat ‘het weer zover is’. Wat precies, weet Anna niet. Maar ze voorvoelt dat ze er de komende uren wel achter zal komen. Ze draait het blazertje boven haar hoofd open en weer dicht. Voorlopig geen kindertjes voor haar. Het kan haar niet schelen hoezeer hun beide mama’s het willen. Het is haar leven. Carrière eerst. Daar is ze dan absoluut niet ouderwets over.

Het vliegtuig komt maar niet in beweging. Even twijfelt ze of ze haar telefoon niet opnieuw moet opstarten. Ze sluit net als Artyom haar ogen en swipet geruisloos van de vakantiekiekjes door naar de reactie van haar ouders wanneer ze haar ring laat zien.

Daar gaan ze.




Vorige verhaal
De politiemol
Volgende verhaal
Filefraude

Over de auteur

Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

door Stefan Popa
19 januari

De laatste dag

2 Minutes Read
door Stefan Popa
29 december

De avonden herlezen

5 Seconds Read
door Stefan Popa
08 december

Ga je?

2 Minutes Read