shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Gijsje Kooter
op 30 december 2020
Deel dit verhaal

Vangnetfunctie

De slaapkamerdeur piept. De planken vloer daarachter kraakt. Niemand wakker maken. Deze muur is glad. Die om de hoek ruw. Vangnet zoeken. Je hebt rode kool gekregen van je moeder maar hoe maak je dat. Niet van die zompige kapot gekookte met appel maar een lekker recept. Niet verder vertellen. Je moet op eigen benen staan. Dat weet je zelf ook wel. Je gaat voor iemand van zevenenveertig geen boodschappen meer doen. Participeren moet je. Het rijk is je vangnet, niet je moeder. Je zit in een reservenet. Je zevende inmiddels. Het vangnet van het vangnet van het vangnet etc. Het is als met die te grote verpakking medicijnen. Hoe doe je dat dan logistiek. Diepgevroren. Net als die rode kool van je moeder. Geen capaciteit. Waar zijn al die vangnetten gebleven. Hoe krijg je kwetsbaren naar sporthallen. We maken een beschermende ring. Je hebt een recept nodig. De omringende functies. Die gaan we redden. Dat is de vangnetfunctie. Als je valt, vangt het vangnet je op. Dat is wat vangnetten doen. Opvangen. Er waren vangnetten. Vele vangnetten. Als de vangnetfunctie wegvalt, kunnen mensen zeggen dat je te laat bent, maar je moet zorgvuldig zijn. Er is opnieuw draagvlak voor vangnetten en voor zorgvuldigheid. Je doet niks lukraak. Je bent vergeten welke vangnetten er al niet waren. Waar zijn die nu. Waarom huilt iedereen? Ik ben toch je vangnet. Ik slaap ’s nachts niet. Ik wil niet dat je huilt. Stoppen met huilen nu. Het is allemaal al erg genoeg.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
De avonden herlezen
Volgende verhaal
Gelukkig nieuw alles

Over de auteur

Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schreef toneel. Haar stukken worden nog regelmatig gespeeld. Ze richt zich nu op korte verhalen en werkt aan een quasi-fictieve roman. In maart 2020 is zij samen met anderen papieren helden begonnen. Inmiddels het leukste en fictiefste literaire tijdschrift met verhalen voor nu. Ze verwaarloost haar blog ik wil je lezen en planten. Ze woont aan het water maar wil eigenlijk zee, en een ezel.

Ook van deze auteur

door Gijsje Kooter
24 maart

zacht en fluffy willen zijn

4 Minute Read
door Gijsje Kooter
03 maart

Stroboscoop

2 Minutes Read
door Gijsje Kooter
10 februari

Van bovenaf bezien

3 Minute Read