shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Lena Kurzen
op 31 oktober 2022
Deel dit verhaal

Twee mensen ontmoeten elkaar in de trein

Ik versta je niet, waar ben je?
In de trein.
Ik ook. Welke?
Die van 14:00.
Waar zit je dan?
Ergens in het midden, geloof ik, ik heb er niet op gelet.
Is er geen rijtuignummer?
Nee. Ik zit in de wagon met de luidruchtige bowlingvereniging en de huilende baby.
Bij mij zitten twee slapende bejaarden.
Dan zitten we niet in dezelfde.
Nee.
Als jij even blijft zitten dan ga ik je zoeken.
Oké.
…
Ben je al onderweg?
Moet ik naar voren of naar achteren? Ik bedoel, zit je voor me of achter me?
…
Wat zei je? Je viel weg.
Ik zei… rij net…
Wat?
Ik zei­–
Je hoeft niet zo te schreeuwen.
Ik reed net een tunnel in.
O, welke dan? Diezelfde waar ik net in reed?
Weet ik niet, zo’n korte en donkere.
Dat was die van mij ook, dan zit je dus achter mij.
Maar dat was niet de eerste tunnel, hoor.
Van mij ook niet, maar ik heb ze niet geteld.
Ik ook niet.
En als we allebei in de rijrichting rechts uit het raam kijken, misschien zien we elkaar dan?
De ramen kunnen niet open.
O ja.
Ik dacht dat dit een verhaal zou worden van twee mensen die elkaar in de trein ontmoeten.
Ja, dat las ik ook. Beetje lang die titel trouwens, vind je niet?
Klopt, maar ja, dan weet je tenminste waar dit verhaal over gaat.
Of niet.
Ken je trouwens de mop van de twee mensen in de trein?
Ja.
Er zitten twee mensen in de trein.
Er zitten twee mensen in de trein.
De trein rijdt langs een weiland met koeien.
De een schilt een banaan, strooit er peper en zout op en gooit hem uit het raam.
Zegt de een: 127 koeien.
Vraagt de andere: waarom doe je dat?
Vraagt de andere: Hoe kun je dat zo snel tellen?
Antwoordt de een: Ik lust geen banaan met peper en zout.
Antwoordt de een: Heel simpel. Je telt eerst de poten en dat getal deel je dan door vier.
Hahaha.
Hahaha.
Even serieus, kom je nog mijn kant op, zodat we elkaar nog zien voordat het verhaal is afgelopen?
Ik ben onderweg.
…
…
Waar ben je? We remmen af, volgens mij zijn we er zo.
… nog in …
Zit je in een tunnel? Ik rij net het station in. Ik wacht hier op je. Dan zien we elkaar in het verhaal ‘Twee mensen ontmoeten elkaar op het station’.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Anticlimax
Volgende verhaal
uɐɐᴉɹpuoW

Over de auteur

Lena Kurzen

Lena Kurzen is logicus, Critical Mind en schrijver van korte verhalen die soms uit de hand lopen.

Ook van deze auteur

door Lena Kurzen
20 maart

Fundamentele zwakheden

2 Minute Read
door Lena Kurzen
27 februari

Genotsknots

2 Minute Read
door Lena Kurzen
06 februari

We komen in vrede

2 Minute Read