shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Gijsje Kooter Gijsje Kooter
op 7 augustus 2017
Deel dit verhaal

TOON

De Amerikaanse in de groene rok en het gele vestje, aan het tafeltje naast ons, leidt het gesprek. Iedereen mag wat zeggen. De groep wordt steeds groter. Ons plekje op het terras steeds kleiner en benauwder. Het gezelschap praat Engels in verschillende accenten. Australisch Engels, Indiaas Engels, Nederlands Engels, Italiaans Engels en veel Amerikaans Engels.
‘Amsterdam is very good with water.’
Anderen knikken instemmend. Wij ook, want als Nederlander ben je daar ongewild een beetje trots op.
‘Water could be a fantastic metaphor.’
‘O joh,’ zegt Radna. Anton en ik lachen.
‘Underneath the city could be a walhalla.’
‘Ik ben altijd wel goed in brainstormen.’ zeg ik.
‘We could do something with the inburgeringscursus.’
‘We can all relate to that.’
‘We need cats.’
‘Or Indian Gods.’
‘Cats? Did you say Cats?’ zegt Anton net iets te hard.
‘The main character should be a police man.’
‘Nooit een politieagent als protagonist,’ zeg ik.
De kring is inmiddels zo groot dat wij totaal ingesloten en voor de obers onbereikbaar zijn. Die lopen nu het hek uit en geven ons door de tralies bier en kippenvleugels.
‘The title could be Expats Anonymous.’ Er wordt instemmend gelachen.
‘We can all relate to that.’
‘I think we need to do something with cats. They could live underneath the city.’
‘Cats?’ roep ik nu verbaasd.
‘In the walhalla under sea level and all.’
‘I already love that.’
‘In these times where climate change hits the fan.’
‘We need some Indian Gods.’
‘We need some more beer,’ zegt Radna. ‘Dat is wat we need.’
‘I knew you were gonna say that.’
Er wordt hard Amerikaans gelachen. Wij gaan ook steeds harder lachen. Op het hysterische af.
‘We need ghosts.’
‘If you say so.’
‘I’m a writer.’
‘Ooooooh, they are writers!’
Anton klimt over het muurtje van de parkeergarage. Hij moet naar de wc en loopt om langs het hek.
Radna zegt: ‘Ik plas nog liever in dit flesje dan dat ik me door die kring heen wurm.’
‘Waarom eigenlijk een nieuwe serie? We hebben TOON toch al,’ zegt Anton als hij terugkomt van de wc. ‘Beste Nederlandse serie ooit.’


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Spin op zee
Volgende verhaal
Dolly

Over de auteur

Gijsje Kooter
Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schreef toneel. Haar stukken worden nog regelmatig gespeeld. Ze richt zich nu op korte verhalen en werkt aan een quasi-fictieve roman. In maart 2020 is zij samen met anderen papieren helden begonnen. Inmiddels het leukste en fictiefste literaire tijdschrift met verhalen voor nu. Ze verwaarloost haar blog ik wil je lezen en planten. Ze woont aan het water maar wil eigenlijk zee, en een ezel.

Ook van deze auteur

Gijsje Kooter door Gijsje Kooter
03 maart

Stroboscoop

2 Minutes Read
Gijsje Kooter door Gijsje Kooter
10 februari

Van bovenaf bezien

3 Minute Read
Gijsje Kooter door Gijsje Kooter
20 januari

Leenhond

2 Minutes Read