shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Lucas de Waard
op 5 januari 2016
Deel dit verhaal

Tibbs

“Bridget Maasland neemt afscheid van hond”. Gerben leest de kop, en daarna nog een keer, en krabt zich op zijn achterhoofd. Typisch. Heel typisch.

“Lieve Tibbs, rust zacht!”, citeert het artikel Bridget, om daarna verder te gaan: “Tibbs was jarenlang een trouw maatje van de presentatrice, het beestje mocht overal mee naartoe.”

‘Vertel mij wat’, mompelt Gerben, en hij vouwt de krant op. Er zit een sneeuwvlokje in zijn maag, dat voelbaar uitgroeit tot een ijsklomp. Tibbs is dood. Waarom heeft ze mij niks laten weten? Ik hield van die hond. Ik hield van hem, omdat zij van hem hield.

Gerben staat op, loopt naar de telefoon, steekt zijn vinger in de draaitoets maar houdt in. Dat is waar ook. Bridgets nummer is veranderd. Hij kan haar niet bellen.

‘Godver’. Hij smijt de hoorn op de haak, harder dan de bedoeling was, laat zijn hand er even op rusten alsof hij sorry wil zeggen. Sorry. Ik bedoelde het niet zo. Ik moet gewoon even tot mezelf komen.

Zou ze Tibbs thuis begraven? In de tuin? Die is er groot genoeg voor. Hij loopt naar de gang, pakt zijn autosleutels uit de met prullaria gevulde fruitschaal. Legt ze weer terug. Niet langsgaan. Hij mag niet langsgaan. Dat is hem verboden. Hij blijft staan, naast de kapstok, en voelt zijn ogen branden. Wat moet ze een verdriet hebben. Arme Bridget. Waarom mag hij haar niet troosten? Waarom mag hij zijn liefde niet uiten? “Omdat ik je niet ken!”, had ze een keer uitgeschreeuwd, toen hij weer een cadeau kwam langsbrengen, vlak voor ze naar de politie stapte. Maar liefde overstijgt alles, zo weet Gerben. Liefde heeft niks te maken met kennen. Het is een allesverzengend voelen. En het kan overal vandaan komen. Het kan dwars door een tv-scherm heen zinderen. Dat moet zij toch ook gevoeld hebben.

Tibbs… het beest heeft elke dag haar warme hand mogen voelen. Elke dag haar zachte huid, haar lieve woordjes in zijn oor. Tibbs wel. Gerben gaat terug in zijn stoel zitten. Hij is blij dat Tibbs dood is.




Vorige verhaal
Voornemens
Volgende verhaal
Massagesalon

Over de auteur

Lucas de Waard

Lucas de waard (1984) is schrijver van proza, theater, televisie en columns. In 2009 studeerde hij af aan de schrijversopleiding Writing for Performance te Utrecht. Sindsdien schreef hij o.a. voor Theaterfestival Boulevard, GI:EL (3FM), De Wintertuin, Janke Dekker producties en het Zuidelijk Toneel. Lucas houdt van het grote gebaar, van kleinmenselijke lulligheid en van bitterballen. In 2015 verscheen zijn debuutromans De Kamers, waar vreemd genoeg geen bitterbal in voorkomt, bij uitgeverij de Geus. Momenteel werkt hij aan de opvolger.



Ook van deze auteur

door Lucas de Waard
09 augustus

Yuri

3 Minute Read
door Lucas de Waard
19 juli

Hittevloed

3 Minute Read
door Lucas de Waard
08 juli

Bosnimf

3 Minute Read