shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Sara van Gennip
op 8 mei 2020
Deel dit verhaal

TAST

Ik stel voor dat ik mijn hand op mijn knie leg en dat jij dan jouw hand bovenop de mijne legt. En dat we ze dan gewoon even zo laten liggen. Je kunt naar mij kijken of naar de handen. Of we wisselen het af. Daarna draai ik m’n hand om en mag je de binnenkant aanraken. De lijntjes volgen tussen de plooien van m’n vingers, en dan uiteindelijk langzaam richting pols. Het blauw van m’n aders brengt je dan vanzelf tot aan de holte van mijn elleboog. Als je verder omhooggaat richting schouder vind ik het fijn als je daar even stopt, je vingers eromheen klemt. Misschien is dat het goede moment voor de tweede hand. Ik draai dan een beetje naar je toe. Twee handen op mijn schouders, en dan even stevig vastpakken. Ja. Niet zozeer knijpen, meer kneden. We kijken elkaar aan. Je brengt je gezicht iets meer naar voren, naar het mijne, zodat ik je adem kan voelen op de haartjes op mijn wang. Misschien krijg ik kippenvel, dat is niet erg. Als je het fijn vindt kunnen we even wachten. Daarna, als je er klaar voor bent, kun je een kus drukken op mijn neus. Vervolgens op mijn wang en dan langzaam afdalen via mijn kin naar mijn hals. En dan, als ik me begin af te vragen welke kant je op kust, stop je abrupt en kijkt op. Mijn ademhaling zal hier al iets sneller zijn, maar ik zal nog niet hijgen. Als jij je ogen sluit steek ik mijn tong uit en lik ik voorzichtig langs de randen van je lippen. Je handen glijden van mijn schouders terug naar mijn ellebogen en dan naar binnen, rusten op mijn middel. Ik kus je. Zachtjes, behoedzaam. Kleine kusjes, korte kusjes. Dan iets langer. Ik neem je onderlip tussen mijn lippen en zuig erop. Als vanzelf open je je mond. De punten van onze tongen tikken elkaar aan, glijden rond, langs en in en op. We stoppen even. Ik lach. Zenuwen. Zenuwen of geluk. Je kust me op mijn ogen, hapt dan in m’n wang. Ik pak je handen en leg ze in mijn nek, je duimen tegen mijn kaak. Je kust me. Of ik jou. Dat maakt niet meer uit.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Stadsvlees
Volgende verhaal
Ding

Over de auteur

Sara van Gennip

Sara van Gennip (1987) schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Af en toe wordt er heel symbolisch een biggetje in geslacht. In 2015 werd Sara genomineerd voor de Dioraphte Cementprijs, de VPRO Bagagedrager, de Lowlands Schrijfwedstrijd en won zij de Boekenweek Schrijfwedstrijd. Vanaf 2016 is Sara o.a. verbonden aan het Kameroperahuis, Festival Cement en Theater Bellevue. In het voorjaar verschijnt de toneeltekst GODENZOON bij de Nieuwe Toneelbibliotheek.

Ook van deze auteur

door Sara van Gennip
11 februari

SNEEUWJACHT

4 Minutes Read
door Sara van Gennip
27 maart

COUPE CORONA

3 Minute Read
door Sara van Gennip
10 maart

IK OOK VAN JOU

4 Minutes Read