shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Renée Kapitein
op 17 juni 2020
Deel dit verhaal

‘T is stil in Amsterdam

Als ik eerlijk ben, het gaat verschrikkelijk, vriend. Alle dagen lijken op elkaar. Godverdomme. Alle dagen lijken op elkaar. Uitzichtloos zijn ze. Afgestomd. Als een grote grijze dinsdag middag. Een dinsdagmiddag in een middelgrote provincie stad. Heerhugowaard ofzo. Weet ik veel. Ik kom daar niet, buiten de ring. Ik woon hier. Ik hoor hier.

Maar hier is hier niet meer. Mijn stad, mijn stad niet meer. Deze wallen hun hoofdletter W verloren.

Ja, ja. Ik kom nog buiten. Ik ga de stad nog in. Maar alleen tegen beter weten. Wandelen- zeg ik tegen mezelf. Onzin. Ik wandel niet, ik dwaal. Hopeloos op zoek naar de afwezigen. Wetend dat ik ze niet vinden ga.

Nee, ja dat klopt, of althans een beetje. Het is niet meer doods. Er wordt weer gewinkeld, gedronken, gefietst. De trams rijden nog. Er zijn nog steeds duiven. Er staan rijen voor de coffeeshop. Een levend stambeeld op de Dam. Ik zag gister nog iemand bijna in de gracht vallen. Maar alles wordt overstemd door de afwezigheid van hun.

Ja. Je hebt gelijk, pik. Misschien moet ik het gewoon toegeven ook. Ik mis ze. Ik mis hun oneerbiedig gekots tegen monumentale panden. Het onverstaanbare gelal. Zelfs hun ondoordringbare pislucht, zou voor mij nu ruiken als een stoep na een zomerbui.

Weet je, voor mij zijn het mijn rijk-belegde broodjes op de plank. Wat zeg ik; mijn levende sterren sushi, klunzig fietsend door de stad. Een kluwen van wandelende flessen Moët. Als ik van champagne zou houden dan. Sjiek maagzuur. Geef mij maar een biertje. Wodkaatje-lime van tijd tot tijd.

Kijk, ik ben deze business niet ingegaan om het geld. Nee, dat moet ik anders zeggen; ik ben deze business wèl ingegaan voor het geld. Ja, natuurlijk. Het verdiende aardig. Vaak zelfs lekker. En ik kan het ook prima nog een paar maandjes uitzingen. Maar- godverdomme gozer; ik verveel me. Ik verveel me zo. Ik zou zo graag een paar gesjeesde Italianen op willen lichten. Een groep Britse hooligans een zakje waspoeder willen verkopen. O, man ik zou een moord doen voor een groep apathische Spaanse krakers met hun apathische Spaanse honden. Ik zou misschien, heel misschien -als ze mooie ogen heeft- zelfs een Amerikaans backpackchickie willen matchen met een grammetje onversneden. Nou, dan weet je dat het misgaat hè. Dan herken je jezelf gewoon bijna niet meer.

Het is, het is gewoon.’T is stil in Amsterdam. Mijn god man. ‘T is zo stil in Amsterdam. Ik wou dat ik nu eindelijk weer een toeristje tegenkwam.

 

 

 

 

 

 


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Humanoïde
Volgende verhaal
Aantekeningen uit Norilsk

Over de auteur

Renée Kapitein

Zolang ze zich kan herinneren vertelt Renée Kapitein verhalen. Om deze verhalen een podium te geven studeerde ze dramaschrijven aan de HKU. Één podium vond ze niet genoeg en dus schrijft ze comedy voor sketchgroep Boesjans, (media-)campagnes voor organisaties die dat goed kunnen gebruiken en maakt ze podcasts met Nieuw Geluid. Oja en proza: haar debuutroman Waarom we huizen bouwen onlangs uit bij Ambo | Anthos.

Ook van deze auteur

door Renée Kapitein
07 april

Niets verandert ooit

2 Minutes Read
door Jirke Poetijn
06 april

Priscilla

1 Minute Read
door Renée Kapitein
23 maart

De vijfde

3 Minutes Read