shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Max Hermens
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Leon Brill
op 15 november 2018
Deel dit verhaal

Super-aarde

Hoe zou het zijn op super-aarde?

Zou iedereen er kunnen vliegen? Zou ik spinnenwebben uit mijn arm kunnen schieten en daarmee de straten door zweven? Zou Stan Lee daar nog leven, en een cameo doen? Zou ik daar dan, eindelijk, een Jedi Master zijn?

Hoe zou het weer zijn op super-aarde?

Zou het altijd 25 graden zijn, met een zacht verkoelend briesje? En dan een maandje winter, puur voor de gezelligheid. Herfst slaan we sowieso over, lijkt me.

Zouden de easy-to-open kaasjes ook echt easy-to-open zijn op super-aarde? Zou mijn usb altijd in één keer in mijn laptop passen, zonder dat ik deze drie keer hoef om te draaien om erachter te komen dat deze de eerste keer gewoon goed zat? Zouden mijn inhammen uithammen worden en mijn kruin een volle bos krullen?

Op super-aarde zou ik altijd de winnende scoren, met een omhaal, in de laatste minuut. Ik zou naar de IKEA gaan op super-aarde en geen enkel krijsend kind tegenkomen en thuis lachend, in twintig seconde, acht kasten in elkaar schroeven. Zonder ruzie te maken met mijn vriendin, Natalie Portman.

De wolken zijn vast gemaakt van suikerspin op super-aarde, waar het af en toe bloemen regent. Of sushi, als ik zin heb in sushi. De lucht wordt ingekleurd door een driedubbele regenboog en ruikt naar het einde van een zomerse onweersbui. En iedereen zou vanaf zijn geboorte een eigen puppy toegewezen krijgen, want niemand is natuurlijk eenzaam op super-aarde.

En dronken van geluk, zou ik met alle wereldleiders van super-aarde een xtc-pil klappen om samen de wereldvrede te bedenken. Ik zou van iedereen houden en alleen nog maar kunnen lachen en in een bad van liefde verdrinken om te zien dat het goed is.

En op een dag beklim ik de hoogste berg van super-aarde, om met een verrekijker het heelal te bestuderen. En dan zou ik ergens in de verte een klein stipje zien, een heel klein zwevend stipje, en mij afvragen: hoe zal het gaan met de normale wereld?


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
ZOEK
Volgende verhaal
De eik

Over de auteur

Leon Brill

Leon Brill (1988) doet van alles en nog wat door elkaar, maar noemt zich meestal theatermaker. Leon studeerde in 2015 af aan de schrijfopleiding in Utrecht. Hij schrijft toneel, proza en scenario. Leon gebruikt graag zijn onuitputtelijke bron van fantasie en zijn (zwarte) humor om uiteindelijk tot iets van betekenis te komen. Verder heeft Leon nog de ambitie om het eerste van Ajax te halen. Hij speelt momenteel voor Wartburgia heren 8. Meer info op: www.leonbrill.com

Ook van deze auteur

door Leon Brill
28 april

Eindelijk weer

2 Minutes Read
door Leon Brill
17 maart

Stroopwafels

4 Minutes Read
door Leon Brill
24 februari

Iwan & Zina

3 Minutes Read