shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Eva Gouda Eva Gouda
op 6 juni 2019
Deel dit verhaal

Code rood

Ik weet het niet meer, edelachtbare.
Dat gedeelte is compleet zwart.
Of niet bestaand eigenlijk.
Ik kan u alleen uitleggen hoe het begint.

Het begint altijd met een circusachtig deuntje.
Blikkerig en vals.
Hier.
Precies op deze plek achter in mijn hoofd.
Venijnig komt het naar voren gekropen.
Vanuit mijn armen en benen begint het te bonken en te dreunen richting mijn borstkas.
Steeds sneller.
Steeds harder.
Pauken zwellen aan.
Een aapje met wijd opengesperde ogen slaat op roestige bekkens.
Ik begin te zweten.
Te trillen.
Spieren maken zich korter.
Mijn vingers krullen zich op.
Nagels drukken in mijn handpalmen.
Het wordt rood voor mijn ogen.
Alsof tientallen adertjes tegelijk knappen.
Bekkens rammen op elkaar.
Steeds sneller.
Steeds harder.
Een op hol geslagen fanfare.
Alles buldert en brult.
Achter mijn ribben beukt de hele donderse boel op elkaar.

Daarna wordt het zwart.
Of eigenlijk niet bestaand.
Achteraf kan ik me nooit iets herinneren.
Ik kan alleen de schade overzien als het weer stil is.
Soms valt het mee.
Dan was schuilen genoeg.

Soms valt het niet mee.
En is alles omvergetrokken.
Neergemaaid.
Stukgeslagen.

 

Maar ik denk eigenlijk niet dat het woede is.
Ik denk dat het iets anders is.
Verdriet misschien.
Heel boos verdriet.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
D-Day
Volgende verhaal
BUSKRUITEN

Over de auteur

Eva Gouda
Eva Gouda

Ook van deze auteur

Eva Gouda door Eva Gouda
12 december

Angst is een onderzeeër

1 Minute Read
Eva Gouda door Eva Gouda
31 oktober

Bouwen

3 Minute Read
Eva Gouda door Eva Gouda
10 oktober

Kwaad op kunst

40 Seconds Read