shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Gijsje Kooter Gijsje Kooter
op 11 december 2019
Deel dit verhaal

steen papier schaar

Hij zat haar te dicht op de huid waardoor hij haar niet meer echt kon zien. Hij zag dat haar huid vochtig was. Als hij zijn oor tegen haar buik legde, hoorde hij verwarring. Hij greep haar angst beet.
Je kunt schreeuwen, zei hij, hard praten maar dan versta ik je niet beter. Je kunt ratelen, maar door de veelheid aan woorden, nemen mijn hersens die juist langzamer op. Ik heb tijd nodig om tot het beeld te komen dat jij mij laat zien, zei hij. Je moet de tijd nemen. Het gaat niet sneller, eerder trager als je de tijd niet neemt. We blijven zo in cirkels draaien.
Hij zei nog veel meer. En het leek of ze luisterde. Hij zei dat ze een poging moest doen zijn taal te kennen. Dat als ze met hem om wilde gaan, ze toch echt in hem moest investeren.
Ze riep de crisis over zichzelf uit en vroeg of hij wel eens op een ander continent had rondgelopen.
Heb jij wel eens op een ander continent rondgelopen?
Het woord continent verstond hij niet.
Dat je een nieuw leven bent begonnen, dat je eigenlijk seriemoordenaar was.
Seriemoordenaar ontging hem.
Zij dacht na over de seriemoordenaar die ergens anders opnieuw begint en wat dat dan betekent.
Jij hebt invloed op mij, zei hij. Je kunt niet zomaar even bij mij aanschuiven, mijn leven binnenwandelen en kijken of het klikt of zoiets en dan weer doorgaan alsof ik je nooit ontmoet heb. Ik heb je ontmoet. Ik ken je nu. Je nabijheid vooral. Ik ruik je.
Hij zei ook nog: ik ben best goed in dingen, maar je moet het wel kunnen zien. Niet zeggen: het moet rond zijn als het vierkant is. En hij zei dat iedereen zijn eigen Moskou had maar daar begreep niemand wat van. Dat was echt te filosofisch en te hoog gegrepen.
Vertel me over je crisis en ze zei dat haar voorvaderen hun magische krachten hadden achtergelaten waardoor ze in het nieuwe land zwak waren. Hij vroeg of ze een spelletje zouden doen. En dat deden ze.

steen papier schaar
steen papier schaar (het ging een tijdje goed)
steen papier hamburger
steen papier van die roze glacé koeken, je weet wel
steen papier waterval (ik win want die sleurt alles mee)
steen papier kettingzaag (ik win want die zaagt alles door. Ook steen? Ook steen. Dat is echt zo’n grote zaag, die gaat echt door alles heen. Die zaagt zo alles aan flarden gewoon)


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Op het dak
Volgende verhaal
Angst is een onderzeeër

Over de auteur

Gijsje Kooter
Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schreef toneel. Haar stukken worden nog regelmatig gespeeld. Ze richt zich nu op korte verhalen en werkt aan een quasi-fictieve roman. In maart 2020 is zij samen met anderen papieren helden begonnen. Inmiddels het leukste en fictiefste literaire tijdschrift met verhalen voor nu. Ze verwaarloost haar blog ik wil je lezen en planten. Ze woont aan het water maar wil eigenlijk zee, en een ezel.

Ook van deze auteur

Gijsje Kooter door Gijsje Kooter
03 maart

Stroboscoop

2 Minutes Read
Gijsje Kooter door Gijsje Kooter
10 februari

Van bovenaf bezien

3 Minute Read
Gijsje Kooter door Gijsje Kooter
20 januari

Leenhond

2 Minutes Read