shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Kasper van Hoek
op 12 juli 2022
Deel dit verhaal

Singulariteit

(Ik ben ooit een Jumbo uitgelopen om erachter te komen dat ik op vakantie was.)

Met een pak bevroren rode kool in mijn handen sta ik bij de koelcel en staar naar het schrap met Aziatische producten. Langzaam dringt het tot mij door dat er maar één Jumbo bestaat.

Bij mij in de stad zijn negen Jumbo’s, vier daarvan bezoek ik regelmatig.
Het overkomt mij meerdere keren per week dat ik binnen ben en mij afvraag in welke winkel ik eigenlijk ben.
Hoeveel moeite ik ook doe, het wil me niet te binnen schieten. Hard nadenken over waar ik vandaan kom, of waar ik na de boodschappen naartoe ga, helpt vrijwel nooit.
Binnen is het overal hetzelfde, als je met een pak bevroren rode kool naar het schrap Aziatische producten staart, kun je in elke Jumbo zijn, al is het honderden kilometers verderop.
Na het afrekenen ben ik de situatie vaak weer vergeten en loop ik naar buiten alsof er niets aan de hand is.

Maar er is dus maar één Jumbo. Honderden façades waarachter één winkel schuilgaat. Het voelt alsof het klopt.
Het zou verklaren waarom er altijd een opstopping is bij de ingangspoortjes. Eerst dacht ik dat dit was omdat mensen niet helemaal goed snik zijn, er niet vies van om op onhandige plaatsen stil te gaan staan om na te denken over wat ze daar eigenlijk komen doen.
Maar het zou kunnen dat er op meerdere plekken iemand naar binnen loopt en ze allemaal op dat ene punt uitkomen.

Dit houdt in dat er ook maar een wagentje met een lam wieltje is. Maar dit terzijde.

Ik besluit de proef op de som te nemen, als ik gelijktijdig met iemand anders naar buiten loop. Zou deze persoon ineens moeten verdwijnen.

Na het afrekenen spiegel ik mijn tempo aan dat van de persoon naast mij. Voorbij de schuifdeuren kijk ik hoopvol opzij. Maar ze is er nog.

Teleurgesteld wil ik mijn fietssleutel pakken en naar huis gaan. Maar ik kan mijn hand niet in mijn broekzak stoppen. Ik heb namelijk geen hand. Sterker nog, ik heb helemaal geen lichaam. Een paar seconden sta ik stomverbaasd door mezelf heen te kijken. Daarna ren ik zo snel mogelijk weer naar binnen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Ogen
Volgende verhaal
Uitglijer

Over de auteur

Avatar foto
Kasper van Hoek

Kasper is ook boekhouder, business intelligence developer en kunstenaar. Hij heeft twee boeken geschreven over het opmerkelijke en ergerniswekkende aan het dagelijks leven. Het volgende boek wordt fictie. Hij houdt erg van otters een eekhoorns.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Kasper van Hoek
16 mei

Dassenburcht

1 Minute Read
Avatar foto door Kasper van Hoek
04 april

Aalscholver

2 Minutes Read
Avatar foto door Kasper van Hoek
14 maart

Gravel

2 Minutes Read