Ik druk de toekomst af, laagje voor laagje en ik denk: ze lijkt net echt. De printer maakt een zacht brommend geluid. Iemand heeft op minecraft onze melkweg steentje voor steentje nagemaakt, ik kijk het filmpje en ik kijk het nog een keer en nog een keer. Alles is er. Alles klopt.

Om mensen echt te overtuigen, moet je ze het gevoel geven geen concessies te hoeven doen, las ik laatst. En ik denk: waarom eigenlijk? Ik denk dat het goed is als we leren concessies te doen, af en toe, en ervaren dat compassie juist streng kan zijn. En ik denk ook dat dat denken niet helpt. Even verderop staat dat in Nederland jaarlijks 1,2 miljard kilo vlees wordt gegeten – hoeveel dieren dat zijn staat er niet bij.

Ik bezoek aan mijn eettafel de pillars of creation en maak een rondje om een zwart gat, neem nog een slok koffie om daarna bij een van de gasreuzen langs te gaan, ik weet nog niet welke. Ik adem in en ik adem uit. Jupiter is zichtbaar en de blokjes van Jupiter zijn zichtbaar en de pixels op de blokjes van Jupiter zijn zichtbaar, ik ben niet daar, dat weet ik, en toch ben ik daar, toch is dit echt, geloof ik dat dit echt is.