Luuk gaat nooit meer zijn ogen sluiten, want dan verschijnen de beelden die hij vandaag heeft gezien. Nooit meer.

‘Hoe was het op school?’ vraagt zijn moeder als ze hem ophaalt en ze samen naar huis lopen.
‘Leuk,’ zegt Luuk. Hij trekt zijn ogen ver open.
‘Waarom kijk je zo?’
‘Gewoon.’
‘Wat hebben jullie gedaan?’
‘Pink Panther gekeken,’ antwoordt Luuk.

Vandaag mocht hij voor het eerst een keer overblijven. Omdat hij nu een grote jongen is, heeft zijn moeder gezegd.

‘Vanmiddag gaan we iets heeeel bijzonder doen,’ zei de meester. ‘We gaan een film kijken die nog niemand van jullie heeft gezien.’
‘Yes,’ riep Luuk. Hij wist dat hij niet zomaar iets mocht roepen in de klas, maar hij verheugde zich zo.
De meester trok de gordijnen helemaal dicht. Luuk was eigenlijk bang in het donker maar hij is sinds vandaag een grote jongen.
‘Ik heb iets voor jullie,’ zei de meester in het donker.
Het werd stil in de klas, gespannen wachtte iedereen wat het zou zijn. Luuks ogen waren al een beetje gewend aan het donker en hij zag de meester in een boodschappentas rommelen.
‘Popcorn,’ riep de meester.
De klas joelde. Luuk ook. Er volgde meer geritsel. Daarna ging de meester langs alle tafels en gaf hij iedereen een plastic schaaltje met popcorn. Luuk was een van de laatste, hij hoorde de anderen al knabbelen en rook de popcorngeur lang voordat hij eindelijk zijn eigen schaaltje kreeg. Hij was zo op zijn popcorn gefocust dat hij niet luisterde naar wat de meester vertelde.
Toen hij weer opkeek, was het grote scherm aan en hoorde hij de meester zeggen: ‘Als iemand jullie vraagt welke film we hebben gekeken, wat zeggen jullie dan?’
‘Pink Panther’ riep de hele klas.
‘Pink Panther,’ herhaalde Luuk.