shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Anna van der Kruis
op 2 december 2022
Deel dit verhaal

Overvriendelijk

2019
De choreografe heeft haar naar het festival gehaald om deel te nemen aan haar performance. Ze wil een ander perspectief tonen. Omdat ze vindt dat het een gemis is als je de wereld maar door één paar ogen kan bekijken. Omdat ze het als misvatting ziet dat alleen een perfect getraind lichaam een waardevolle plek kan innemen op een podium. Als armoedig dat niemand lijkt te begrijpen dat juist haar lijf, een lijf dat anders is, ons iets kan geven. Laten voelen.

Het publiek zit op de grond, verdeeld over de ruimte. Het luistert. Ze zegt dat ze altijd zorg nodig heeft. Dat ze heeft moeten leren om zich over te geven aan de handen van een ander. Ze tonen een blauwe en een roze spons die traag over haar benen glijdt, benen die haar gewicht nooit zullen kunnen dragen, over haar armen, waarmee ze deze handeling nooit uit zal kunnen voeren, die een kort moment uit het zicht verdwijnt in de holte van haar oksels.

Het brengt mijn buurman naar het sterfbed van zijn moeder. Mij naar een lang vergeten vrijpartij. Het brengt ons allemaal ergens anders naartoe en tegelijk zijn we samen.

1987
Mijn moeder stuurt me naar Klaas en Klara, de boerderij van de buren. Met een leeg eierdoosje, om eitjes te kopen. Ik ben zes. Ik heb iets leuks voor je, zegt Klaas als ik achterom kom. Het is een kip waar hij zojuist de kop vanaf gesneden heeft. Zonder kop rent ze over het erf.

2011
Ik ben in gesprek met een man met een rood petje in een biologische broodjeszaak in Amerika. Hij zegt dat hij niet begrijpt waarom beroemde mensen zo vaak depressief zijn. Dat hij zich afvraagt wat over friendly betekent. Hoe iemand overvriendelijk kan zijn?


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Grijs
Volgende verhaal
Voor een prikkie

Over de auteur

Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

door Anna van der Kruis
10 maart

Alles

43 Seconds Read
door Anna van der Kruis
17 februari

Poep (en andere grote verhalen)

2 Minutes Read
door Anna van der Kruis
27 januari

Onoplosbaar

4 Minutes Read