shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Teddy Tops
op 20 december 2018
Deel dit verhaal

Op onze kinderen!

Ze legt het papierwerk met de zorgvuldig voorbereide tekst aan de kant.
“Misschien moeten we er maar gewoon mee ophouden.”
Ze neemt een slok van haar flesje water, het speeksel dat zich met water vermengd is hoorbaar in de hele zaal. Er klinkt gerommel en geroezemoes. Mannen krabben in hun kale nekken. Vrouwen kijken elkaar over hun leesbrillen aan.

“Ik bedoel. Iedereen zegt het. We zijn te laat.”

Het geroezemoes wordt luider, mannen grijpen nu naar de microfoons voor hun neuzen en roepen dingen door elkaar heen. Een enkeling gaat demonstratief naast haar staan.

“Ze heeft gelijk, we zijn te laat. Laten we in godsnaam de bar openen. Het is klaar. Dit hadden we lichtjaren eerder moeten doen. En misschien gebeurt er wel helemaal niks. Misschien komt de wetenschap met een oplossing, een letterlijke oplossing voor het plastic. Misschien kunnen we in 2019 al eigen kolonies stichten op Mars. Misschien kunnen we onze hoofden laten invriezen en worden we weer ontdooid als de nanobots het lichaam hebben vervangen. Weten wij veel.”
En klinken instemmende geluiden, met blikken zoekt iedereen naar elkaars goedkeuring.

“En onze kinderen dan?”
Zegt nog iemand, met aarzeling in de stem.
“Misschien moeten zij het nog eens proberen.”

De bladen drank worden voorzichtig naar binnen geschoven. Iemand dimt het licht.

“Een proost dan. Op onze kinderen!”
Door de zaal klinkt in koor:
“Op onze kinderen!”


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Pieptoon
Volgende verhaal
Kerstlam

Over de auteur

Teddy Tops

Teddy Tops is schrijfster van journalistieke artikelen en proza. Maakt graag grote dingen ‘s levens tot kleine hebbelijke rode draadjes en trekt graag de kleine dingen flink uit proportie. Host en programmeert Mensen Zeggen Dingen maandelijks in de Ekko in Utrecht en elk kwartaal in Paradiso.

Ook van deze auteur

door Teddy Tops
10 januari

Heimwee

3 Minutes Read
door Teddy Tops
30 oktober

Lieve meneer de president,

2 Minute Read
door Teddy Tops
18 september

De dag dat Amerika won

3 Minutes Read