shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Leonieke Baerwaldt
op 26 november 2021
Deel dit verhaal

Oefeningen

We wilden iets moois. Zoals glinsterende dauwdruppels in een spinnenweb. Of twee bejaarden op hun tandemfiets. Lobbige paddenstoelen, groeiend uit een heldergroen bemoste bosbodem. Iemand die verwelkomend de handen naar ons uitstak. We snakten gewoonweg naar schoonheid.

Maar in plaats daarvan waren er schietincidenten, brandende auto’s en agressieve gezichtsuitdrukkingen. Een flegmatische politiecommissaris met lila-grijs haar. Er was schade waar geen schade meer geleden kon worden. Er waren robots en raketten. Er was een baby die stierf van de honger, ergens in Jemen. De arts keek schichtig richting de camera terwijl hij het moment van overlijden bevestigde. We zagen de doffe blik in de ogen van de moeder op de achtergrond. Er waren mensen die niet konden luisteren en mensen die niet wilden luisteren, mensen die zich overal wat van aantrokken en mensen die zich nergens wat van aantrokken. Mensen die al hun hoop vestigden op buitenaards leven. Er was ‘Luchtbuks Ria’ die haar laatste schoten loste. Er waren documentaires. Er waren verlanglijstjes. Staafmixer. Citruspers. Powerbank. Laptoptas. Gin-tonic glazen. Niemand wenste voor vrede op aarde, medemenselijkheid, of op zijn minst wat meer gemeenschapszin. Dat zijn zaken, bedachten we, die je pas begint te missen zodra je je realiseert dat je ze kwijt bent.

We realiseerden ons dat we het kwijt waren.

We deden oefeningen. We mediteerden. We probeerden tegelijkertijd hetzelfde deuntje in ons hoofd te houden. We lieten onszelf achterovervallen in elkaars armen. We liepen om de beurt geblinddoekt door de kamer en volgden de aanwijzingen op die de ander ons gaf. We deelden onze diepste geheimen en gaven kleur aan onze gevoelens. We zeiden dingen als: jouw rood-blauw is een goede aanvulling op mijn geel-groen.

Daarna zeiden we heel lang niets meer.

Vanochtend deden we alsof we wasmachines waren. We drukten elkaar op de neus, riepen ‘piep’ en begonnen rondjes om onze eigen as te draaien. We draaien als dansende Derwisjen. We draaien nog steeds, net zo lang tot alles is schoongespoeld.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Alleen maar data
Volgende verhaal
ode aan een vaas

Over de auteur

Leonieke Baerwaldt

Leonieke Baerwaldt publiceerde korte verhalen in o.a. NRC, De Revisor en Kluger Hans en op Hard//hoofd en Papieren Helden. Haar debuutroman 'Hier komen wij vandaan' verschijnt binnenkort bij uitgeverij Querido.

Ook van deze auteur

door Leonieke Baerwaldt
25 juli

Massagraf

2 Minute Read
door Leonieke Baerwaldt
05 juli

Protest

1 Minute Read
door Leonieke Baerwaldt
13 juni

Jan

3 Minute Read