shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Marron Das
op 9 november 2016
Deel dit verhaal

Och jonkie

Op mijn schoot ligt Koos hartstochtelijk te spinnen. Vanmorgen wilde ik een foto van hem maken. Ik hoopte dat hij een pootje voor zijn ogen zou slaan in zijn slaap, dat doet hij soms. Of dat hij zichzelf zou begraven in mijn dekens, of dat hij met al zijn pootjes gespreid en zijn kin plat op het bed zou gaan liggen maar dan met zijn ogen open. Ook dat doet hij soms. Een foto voor op instagram. Daar zou ik iets onder schrijven als ‘I feel you’ of ‘O o o Amerika’. Hij sloeg zijn poot niet over zijn ogen, hij begroef zich niet in de dekens. Het maakt hem niet uit. Hij wilde naar buiten.

De plant voor mijn raam is twee keer zo groot als toen ik hem een maand geleden kocht bij het tuincentrum. ‘Och jonkie’, zei ik. ‘kom maar met mij mee, dit asiel is niets voor jou’. Ik heb hem een ruimere pot gegeven en een plekje in de vensterbank. Het is een grote plant met grote bladeren. Als handen zijn ze, kolenschoppen. Eén blad is fier omhoog gestoken. Een high five met het licht.

M is net verhuisd en heeft nog geen internet. Ze zit naast me op de bank met haar laptop op schoot. Normaalgesproken werkt ze op kantoor, maar vandaag moest ze naar een begrafenis. Een collega. Vierentwintig jaren.
Daarna nog naar haar werk rijden was omslachtig, maar thuis heeft ze dus geen internet.

Op de televisie gaat Barron voor de honderdste keer bijna tegen de grond terwijl zijn vader aan het woord is. ‘En dan nog het weer. Het is een bewolkte dag. Op sommige plaatsen valt natte sneeuw. Vanavond klaart het hier en daar op, maar het blijft wisselvallig. Het is maximaal vier graden.’




Vorige verhaal
disenfranchised
Volgende verhaal
De tuinkabouter van

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Jirke Poetijn
06 april

Priscilla

1 Minute Read
door Marron Das
22 maart

Decafé

3 Minute Read
door Marron Das
08 februari

Trouwens

3 Minutes Read