shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Max Hermens
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Martijn Simons
op 22 september 2016
Deel dit verhaal

Nalevingsgedrag

Als ik over de snelweg rijd, bijvoorbeeld in de buurt van Rotterdam of bij Geuzenveld in Amsterdam, en ik zie de balkons van de flats die tegen de snelweg aan zijn gebouwd (of andersom), achter de geluidswal, gaan mijn gedachten altijd even uit naar Constantijn Huygens.

Langs Hofwijck, de zeventiende-eeuwse buitenplaats van de familie Huygens in Den Haag, loopt ook al jaren een snelweg. Ik vertelde dat vorige week aan een klas vol kinderen en liet er bovendien beelden van zien. Er reed ook een trein voorbij, het maakte allemaal nogal een herrie. Geen van de kinderen zei er iets van, iedereen leek het normaal te vinden dat cultureel erfgoed en infrastructurele projecten hand in hand gaan. En misschien is dat ook wel zo.

Tijdens de Algemene Beschouwingen werd duidelijk dat er jaarlijks twintig miljoen euro bij moet op de begroting van het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Dat gat moet gevuld worden door het uitschrijven van meer verkeersboetes.

In de Telegraaf las ik vervolgens dat de opbrengsten uit verkeersboetes teruglopen als gevolg van, onder meer, “nalevingsgedrag van weggebruikers”. Men houdt zich aan de regels, anders gezegd.

Deze twee momenten hebben me in verwarring gebracht over de staat van het land, de politieke cultuur en het belang van een goede infrastructuur. Ik weet nog niet hoe ik de verwarring het hoofd ga bieden. Om te beginnen werk ik verder, gestaag, in een rechte lijn, twee regels uit Huygens’ ‘Korenbloemen’ (1672) indachtig:

Het zij zo laat als ‘t wil, ik kan mij niet bepraten / om dood te wezen, en mijn dagwerk te verlaten.

 


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Donor
Volgende verhaal
De zee heeft honger

Over de auteur

Martijn Simons

Martijn Simons (1985) studeerde Nederlandse Taal en Cultuur. Hij debuteerde eind 2009 met het korte verhaal De Cavia in De Gids en in 2010 verscheen zijn debuutroman Zomerslaap, die zeer enthousiast werd in ontvangen. Hij werkte onder meer als columnist voor volkskrant.nl. In 2015 verscheen zijn tweede roman, Ik heet Julius.



Ook van deze auteur

door Martijn Simons
01 september

Een lege bank

3 Minute Read
door Martijn Simons
11 augustus

Een leeg paard

2 Minutes Read
door Martijn Simons
21 juli

SOO

2 Minutes Read