Fred
Ze hadden spijt en waren goede dienders. Daarom had Fred hen de lichtste disciplinaire sanctie opgelegd, een schriftelijke berisping.

Burgers kankervolk en pauperallochtonen noemen mocht niet, laat staan kutafrikanen, ook niet in een appgroep. Een diender die partijdig was en niet rechtvaardig verloor vertrouwen, draagkracht en op de lange termijn bestaansrecht, dat moesten ze voorkomen.

Jorge
Ergens verderop, in de stad, sloeg een man op een pan. Iemand pakte de bel uit het Hallie Galliespel, de tamboerijn van de kleine, iemand blies op een trompet. Een klein protest van onbekenden op een doordeweekse avond, in stadsdeel Oost, van negen uur tot dertien over negen.

Jorge zat aan zijn raam, zijn tranen onzichtbaar onder zijn bivakmuts, in kleermakerszit. Zevenenveertig jaar. Drie boetes à 149 euro. Protesteren mocht in dit land, je moest het alleen vragen. De politie kwam met twee wagens en vier agenten, namen spatel, schuimspaan en steelpan in beslag, na klachten over overlast.

In zijn jeugd, tijdens de dictatuur in Chili waren er dagen van zon en strand. Maar hij herinnerde zich ook hoe ze thuis vaak in de de tuin op een pan stonden te slaan. Tegen de avondklok, die ging in wanneer de president dat wilde. Hij herinnerde zich hoe het af en toe nog licht was buiten en dat zij binnen moesten blijven.

De meesten vonden zijn protesten tegen een politiestaat een beetje overdreven. Maar na de inval met de stormram was niet meer iedereen daar zeker van. Hij wilde in gesprek zei hij, tegen de wijkagent, dertien minuten was misschien toch niet coulant. Het was zijn geluksgetal, maar het kon ook van negen uur tot zeven over negen.

Geert
Bijna een derde van zijn achterban vond dat hij zijn toon over gelovigen moest matigen. Een kwart zag niks in zijn plan voor het sluiten van alle gebedshuizen. Dat bleek, uit een onderzoek dat de talkshow zelf gehouden had. De helft vond Geert fantastisch, om hoe hij op zijn strepen stond.

Ze hadden hem gevraagd er in de uitzending op in te gaan, maar dat zegde hij af.