Lieve Opperheks Over De Gehele Wereld,
Ik moest 34 worden om je te durven schrijven, hoewel ik al van kinds af aan door je gefascineerd ben. Je was lange tijd gevaarlijk voor me, daar zat misschien de aantrekkingskracht, gevaar bleek ook op latere leeftijd een belangrijke factor te zijn als het ging over tot wie ik me aangetrokken voelde. Inmiddels ben ik rustiger en heb ik minder de behoefte om dreiging op te zoeken.
Maar misschien zat de aantrekkingskracht wel in iets anders. Het moment waarop je je masker afdoet voor een zaal vol heksen maakte diepe indruk op me als kind. Hoe kon een aantrekkelijke vrouw iets loshaken achter haar oren en ineens veranderen in iemand van wie het gezicht (en ik citeer Bruno) letterlijk leek te rotten aan de zijkant? Het leek me onmogelijk en ik vond het logisch tegelijkertijd.
Het zit namelijk zo, en spijt me als ik nu een gemakkelijke metafoor maak van iets wat überhaupt geen metafoor is, ik draag ook een masker. Ik leerde pas onlangs dat ik er een heb, en nu ik leer hoe ik dat masker af moet zetten is het moment waarop jij dat zonder moeite doet haast nog indrukwekkender geworden dan het al was.
Ik heb geen hekel aan kinderen, maar ik heb ze ook nooit op de wereld willen zetten. Het gekke is dat ik de laatste tijd, sinds ik geconfronteerd ben met wat er onder mijn masker zit, steeds meer de behoefte heb om te zorgen. Ik hoop niet dat dit een voorbode is van rammelende eierstokken. Vooralsnog kan ik me geruststellen met de gedachte dat ik, als de behoefte groter wordt, een konijn in huis kan halen.
Soms ben ik bang om eenzaam te eindigen. Heb jij daar ook last van? Ik begrijp dat kinderen geen optie voor je zijn, maar ik kan me voorstellen dat je wel behoefte aan een nakomeling hebt. Iemand om voor te zorgen. Iemand die voor jou zorgt tijdens je laatste dagen.
Heb je eigenlijk huisdieren? Of iemand aan wie je je verhaal kwijt kan als het even niet zo lekker gaat? Ik zou willen zeggen dat je altijd bij mij terecht kan, maar ik heb van mijn psycholoog geleerd dat ik minder om anderen moet denken en meer om mezelf. De wachttijden zijn lang, maar ik kan je haar van harte aanraden, ze heet Yvonne.
Veel liefs,
Jirke
Rondom de Boekenweek heeft Shortreads een aangepast programma: drie weken lang verschijnt er elke werkdag een brief aan een romanpersonage.
