shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Dirk van Pelt
op 16 juli 2018
Deel dit verhaal

Les Blues

Op de Waalkade worden toiletwagens geplaatst. Mijn vriendin en ik zitten op het terras. Het is de laatste dag van onze vakantie. Een slechthorende man heet alsmaar Henk en een voorbij struikelend meisje zegt tegen haar vriend: ‘Het zijn ook geen schoenen voor om op te lopen.’ De jongen haalt, gezien zijn leeftijd verrassend routineus, de schouders op. Mijn vriendin constateert dat de Zomerfeesten beginnen op de dag dat wij weggaan. Ze bedoelt er verder niks mee.

Bij de bakker (het is vakantie en op vakantie ga je naar de bakker) trekt een spierwit meisje van een jaar of vijf haar gele jurkje omhoog tot boven haar oren. Ze zegt: ‘Ik heb een gele onderbroek.’ Het is duidelijk dat ze van mij nu een reactie verwacht. Ik weet niet goed welke. ‘Klopt,’ zeg ik, want de onderbroek is aantoonbaar geel. Geler dan de jurk. Het meisje lijkt toch teleurgesteld door mijn reactie. Haar vader schaamt zich zichtbaar. Hij zegt: ‘Sofie, het is niet per se nodig om aan iedereen je nieuwe onderbroek te laten zien.’ De bakker grijpt in. Ze geeft het kind een snee krentenbrood. ‘Hier,’ zegt ze. ‘Omdat je zo’n mooie gele onderbroek hebt.’
‘Ja,’ zegt het meisje en neemt een hap. De vader twijfelt even of hij zal zeggen van ‘en wat zeg je dan?’ Hij houdt wijselijk zijn mond.

Ik kijk met een stel Belgen in een café naar de kleine finale van het WK. Twee jongens die in Nijmegen komen wandelen en net op tijd een scherm gevonden hebben om België historisch derde te zien worden. Van de hele wereld.
Ze zijn blij met de winst. En trots. En terecht. Ze vinden zichzelf de morele wereldkampioen. Ik probeer uit te leggen hoe een verloren ‘echte’ finale voelt. Het lukt niet. De Belgen bestellen bier en zeggen: ‘Volgende keer mogen jullie vast weer meedoen.’
Ik geloof er niks van, maar proost toch. Ik zeg: ‘Over vier jaar beter.’
‘Hahaha,’ doen de Belgen.

Alles is weer voorbij. We konden wekenlang zonder uitleg hardop ‘Samuel Umtiti’ zeggen.
Samuel Umtiti is nu wereldkampioen.
Mooi zo.




Vorige verhaal
Landschapspijn
Volgende verhaal
armoede

Over de auteur

Dirk van Pelt

Dirk van Pelt (1978) schrijft scenario's voor tv, radio en theater. Hij houdt ervan om in zijn verhalen op een soort onnavolgbare manier allemaal verbanden te leggen tussen superinteressante thema's die op het oog niks met elkaar te maken hebben, zodat je als lezer denkt: tjee. Hij heeft nog nooit iets gewonnen.

Ook van deze auteur

door Jirke Poetijn
06 april

Priscilla

1 Minute Read
door Renée Kapitein
13 januari

Lief 2019

4 Minute Read
door Kasper van Hoek
12 januari

Campingboter

4 Minutes Read