shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Stefan Popa
op 6 oktober 2020
Deel dit verhaal

Lang leve meneer de burgemeester

Democratie is iets moois, denkt Ana. Vroeger stemde ze nooit, nu altijd. Dat is haar plicht. Haar pleziertje, ook. Ze twijfelt geen moment, maar wil niet te snel beslissen. Zo vaak zijn er geen verkiezingen. Dit is haar moment. Er is geen ruimte voor twijfel; daar is het stemhokje te krap voor. Ana zet een kruisje bij de naam van burgemeester Aliman. Zelf noemt ze hem liever bij zijn voornaam, Ion, God hebbe zijn ziel. Met het potlood tussen duim, wijs- en middelvinger slaat ze een kruisje.

Ana was eigenlijk van plan om op de tegenkandidaat te stemmen. Tot meneer de burgemeester twee weken terug in corona stikte. Zijn naam was al afgedrukt. Ze vindt het van weinig respect getuigen om nu de tegenkandidaat tot burgemeester te kronen. Een dode burgemeester is de beste burgemeester.

Iedereen zegt dat Ion een goede burgemeester was. We vergeven hem de modderwegen nu hij zelf in de modder ligt. Als iedereen zegt dat hij een goede burgemeester was, dan moeten we ook op hem stemmen. Een goede burgemeester verdient een kruisje bij zijn naam.

‘Heeft u op hem gestemd?’ vragen de onafhankelijke socialisten van het stembureau als Ana het hokje verlaat.
‘Dat hij maar rust mag vinden,’ antwoordt ze.

De jongeren trekken naar stad of buitenland, de ouderen blijven om op een dode burgemeester te stemmen. Dat is democratie.
Ana loopt door de modder naar huis. De woning van de buren is inmiddels ingestort. Haar schoenen laat ze buiten op de mat staan. Een dood dorp verdient een overleden burgervader, denkt ze.

‘Lang leve meneer de burgemeester!’ roept Ana tegen de kat in de wasbak. De kat kijkt er ook al niet van op.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Personages met lange oren
Volgende verhaal
Mijn Mussolini Momentje

Over de auteur

Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

door Stefan Popa
19 januari

De laatste dag

2 Minutes Read
door Stefan Popa
29 december

De avonden herlezen

5 Seconds Read
door Stefan Popa
08 december

Ga je?

2 Minutes Read