shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Anna van der Kruis Anna van der Kruis
op 15 oktober 2020
Deel dit verhaal

Klein beginnen

Er waren niet genoeg agenten om verwarde mensen aan te pakken. Vooral degene die er even niet wilden zijn, reageerden verkeerd op het zien van handboeien en wapenstok. Een agent die alleen maar wilde praten, kwam te laat. Dan was het al gebeurd. Wie dronken was of high werd agressief. In dat geval kon geen enkele agent nog iets.

Dan was het geen taak meer voor politie, het werd een taak voor de GGZ. Ze hadden eerder moeten praten. Eerder moeten zoeken naar oplossingen, voor het missen en de pijn. De angst en het verdriet. Dat wisten ze allebei, of nee, de verwarde mens wist niks meer. Even niet. Die werd binnengehaald bij de GGZ en binnen een uur weer op straat gezet. In een lege kamer op een stoel bleek ook de verwarde mens verbazend coherent.

Bij een enkeling bleef het misgaan en kwam het tot een strafbaar feit. Wie niet toerekeningsvatbaar was kreeg TBS. Er waren genoeg rechters om deze straffen uit te delen. Iemand weghalen uit de wereld, in een cel zetten, dat hielp niet. Afzondering maakte alles erger. Dan was je te laat.

TBS was een laatste strohalm. Dan werd er iets gedaan. Iets menselijks. Geen uitsluiting, maar een traject om recidive te voorkomen. De bedoeling was iemand terug te laten keren naar gewoon. Naar een huis en een baan, misschien een huisdier of een lief, niets groots. Naar rust.

Er was een tekort aan behandelplekken in TBS-klinieken. Aan personeel. Aan hoofdbehandelaars. Het stond op de voorpagina van de krant. De andere helft ging over het virus. Het kabinet publiceerde een routekaart met dreigingsniveau’s. Ze zaten in het voorstadium van het ergste, alles zwart. Op pagina vier las ze de kop waarom. Het ging over hoe inconsistent de maatregelen waren. Op pagina vijf bij elke categorie een vraagteken.

We kunnen niet naast iedere burger een agent zetten, had de premier gezegd tijdens het vragenrondje van de persconferentie. Zo ver was het gekomen. Ze waren consument geworden van alles. Hadden alles uitbesteed; liefde, zorg. Niemand durfde nog een grens te stellen, niemand luisterde. Wie dat deed kon alles verliezen. Iedereen beredeneerde zich een ongeluk, waarom een ander fout zat en hijzelf goed.

Ze kon alleen maar klein beginnen, dacht ze. Douchen. Een doekje over het aanrecht in de keuken. Even naar buiten.




Vorige verhaal
slechterikken
Volgende verhaal
Druk, druk, druk

Over de auteur

Anna van der Kruis
Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

Anna van der Kruis door Anna van der Kruis
08 januari

Waarheid

1 Minute Read
Anna van der Kruis door Anna van der Kruis
18 december

Lieve pappa,

6 Minute Read
Anna van der Kruis door Anna van der Kruis
27 november

Kalender

4 Minute Read