shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Max Hermens
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Sara van Gennip
op 21 december 2018
Deel dit verhaal

Kerstlam

Ze kwamen van heinde. Ze kwamen van ver. Ze kwamen vanuit de Oostvaardersplassen en vanuit het hok van de buren. Uit kweekvijvers en legbatterijen, varkensflats en dierproeflaboratoria. Een enkeling sprong van een vrachtwagen op weg naar de slacht.

Zo lopen ze door de straten van Utrecht. Honderden koeien, kalfjes, kippen, nertsen, schapen, kalkoenen, biggen, edelherten en een struisvogel of twee. In de Oudegracht zwemmen tientallen garnalen, zalmen en reusachtige tonijnen met hen mee. Boven hun hoofden slaat een patrijs haar vleugels uit, tussen de straatstenen proberen slakken en kikkers het tempo bij te benen. Op weg naar Domplein. Enkele mensen sluiten zich aan, gewapend met borden karton. Vlees. Moord. Kerst. Vrede.

Op het plein staan ze stil. Een podium verlicht met rood-goud-groen, vlammen slaan uit een vuurkorf. De winkelende mensenmassa drinkt warme wijn en bekijkt houten kerststerren voor in de vensterbank. Twee schapen duwen hun lam het podium op, hoef voor hoef. Haar witte krulletjes bibberen in de wind. De mensenmassa kijkt op. Het lam neemt plaats voor het vuur, een vlam likt aan haar staart. Een edelhert stapt naar boven, laat wat takjes tijm vallen precies op het kruintje van het lam. Een vijftal kippen pikt wat sjalotjes uit hun schil en wrijft ze over haar vacht. Dan duwen de varkens de mensenmassa nog wat naar voren, zodat ze de geschroeide haartjes van het lam beter ruiken kunnen. Een man, jaar of vijftig met een wollen okergele sjaal, duwen ze het podium op. Het lam pakt voorzichtig met haar kleine bek een mes op, geeft het aan de man. Ze kijken elkaar aan.

Zo staan ze daar, voor eenieder te zien. Het gaat allang niet meer om eten of gegeten worden. Kijk naar hen, zie ze staan. Hun vacht nat van de regen, hun bekken droog van de drang gehoord te worden. Even stopt het blaten, het kraaien, geloei. Even is het stil. Het is weten of vergeten worden.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Op onze kinderen!
Volgende verhaal
Tandem

Over de auteur

Sara van Gennip

Sara van Gennip (1987) schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Af en toe wordt er heel symbolisch een biggetje in geslacht. In 2015 werd Sara genomineerd voor de Dioraphte Cementprijs, de VPRO Bagagedrager, de Lowlands Schrijfwedstrijd en won zij de Boekenweek Schrijfwedstrijd. Vanaf 2016 is Sara o.a. verbonden aan het Kameroperahuis, Festival Cement en Theater Bellevue. In het voorjaar verschijnt de toneeltekst GODENZOON bij de Nieuwe Toneelbibliotheek.

Ook van deze auteur

door Sara van Gennip
11 februari

SNEEUWJACHT

4 Minutes Read
door Sara van Gennip
08 mei

TAST

3 Minutes Read
door Sara van Gennip
27 maart

COUPE CORONA

3 Minute Read