shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Stefan Popa
op 21 maart 2017
Deel dit verhaal

Ik ben Jesse Klaver niet

Niet iedereen zal dit weten, maar vorige week koos Nederland een nieuw parlement. Er was één grote verliezer die in zak en asscher zat. Verder telde de verkiezingen vooral veel winnaars. Jesse Klaver was de grote man. Op de avond van de verkiezingen won hij twaalf zetels extra voor zijn partij. Dat is nogal wat. Daar werd op gedronken. En veel ook, reken maar van yes we can! De volgende ochtend had hij er alweer twee verloren. Zijn portemonnee en zijn telefoon lagen gelukkig gewoon naast zijn bed.

Heel de wereld vergelijkt Jesse Klaver met Justin Trudeau. Voor de mensen die Justin Trudeau niet kennen: hij is de Mark Rutte van Canada. Jesse en Justin houden allebei van boksen, en van Obama. Ze hebben ook beiden een neus. Zo eentje waarvan de punt een beetje naar beneden wijst, alsof ze een oom hebben die vroeger telkens op de neus van J. drukte en dan een toetertje imiteerde. Pep, pep! Misschien hebben Jesse en Justin wel dezelfde oom, zoveel als ze op elkaar lijken.

Eén ding is zeker: mijn oom is niet de oom van Jesse (of Justin, trouwens). Toch wordt mij steeds vaker verteld dat ik op Jesse Klaver lijk. Of andersom. Vind ik onzin. Als je goed kijkt, zie je dat ik geen oom had die op mijn neus drukte, maar er juist aan trok. Ding, dong!

Zeker eenmaal heeft iemand tegen Jesse Klaver gezegd dat hij op Stefan Popa lijkt. Mijn moeder kwam hem tegen toen ze flyerde voor een linkse partij die niet de zijne was. Ze liep op hem af, want zo is ze, en zei: ‘U lijkt op mijn zoon’.
‘Is het waar?’ vroeg Jesse.
Mijn moeder liet hem een oude foto van mij zien. Jesse keek nog eens goed en knikte. ‘Wat leuk! We lijken inderdaad op elkaar,’ zei hij, ‘en ik heb vroeger ook van dat lange haar gehad. Maar ik ben Stefan Popa niet’.

Waargebeurd.

Zelfs Jesse Klaver vindt dat hij op mij lijkt. Of andersom. En dat mag natuurlijk, maar iedereen moet weten: ik ben Jesse Klaver niet. Ik win nooit iets.




Vorige verhaal
en nu?
Volgende verhaal
Voortrekker

Over de auteur

Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

door Stefan Popa
10 januari

Lang leve Friesland-land!

3 Minutes Read
door Stefan Popa
08 juni

Rust in weelde

3 Minute Read
door Stefan Popa
19 januari

De laatste dag

2 Minutes Read