shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Esther Porcelijn
op 8 september 2017
Deel dit verhaal

Huisraad

Het was precies veertien stappen naar de overkant en drie van de deur tot het trappetje en dan nog eens drie tot het hekje van de buren.
In huis waren twaalf traptreden en negen deuren. Tien als je de voordeur meetelt.
Met mij is alles goed. Mijn ouders zijn ongedeerd, mijn zus ook. Zij zijn nu richting de stad aan het lopen om drinkwater te zoeken. Ik moest hier blijven en bewaken. Ze zijn al even weg en ik verzamel.
Tot nu toe gered:
– twee geruite zakdoeken die van mijn grootvader zijn geweest
– een fotoalbum
– een koekenpan
– mijn aardrijkskundeschrift
– het prikbord uit de keuken met daarop nog de foto van mijn tante uit Nederland.
– drie blikken soep
– een emmer

Over straat waden mensen terug naar hun familie, sommigen hebben flessen water bij zich. Iemand riep net dat er hulp aankomt, iemand anders riep dat er nog een storm aankomt. Weer dat oorverdovende gegil van de wind. Alsof een angstig vrouwenkoor alles wegblaast.

Als er nog een komt houden we elkaar goed vast en gillen we terug naar de storm.
Het was altijd 423 stappen naar het dichtstbijzijnde winkeltje in de stad.
Ik adem diep in en wacht en verzamel.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Ditte
Volgende verhaal
KOET

Over de auteur

Esther Porcelijn

Esther Porcelijn (1985) is dichter en schrijver. Ze draagt veel voor, schrijft in opdracht, publiceert regelmatig in literaire tijdschriften en ontving van Hollands Maandblad de Aanmoedigingsbeurs in de categorie Poëzie. Ze houdt van donkere humor en van katten. Momenteel werkt ze aan haar debuutbundel en aan een roman.

Ook van deze auteur

door Esther Porcelijn
24 januari

Bitcoinflow

2 Minute Read
door Esther Porcelijn
03 januari

De dag waarop takken zwaarden waren

2 Minute Read
door Esther Porcelijn
22 december

Die ene oom

4 Minute Read