shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Gijsje Kooter
op 1 maart 2018
Deel dit verhaal

Het onvoltooide

Ik ben een theater waarin nooit een toneelstuk werd opgevoerd.
Ik ben de tekst, de acteur, het personage, de stem, het decor.
Ik ben de bloemenmarkt waar nooit een roos is verkocht.
Ik ben ook een anjelier en een blauw druifje.
De speeltuin waarin nooit is geschommeld.
Ik ben de val, het huilen en het kind.
Het Olympische zwembad dat 1 meter te kort komt.
Het denkbeeldig deinende water in dat zwembad.
En de galmende echo en de kleedhokjes.
Ik ben een multifunctioneel sociaal centrum maar ik kan maar één kunstje.
Ik ben de parkeergarage met meerdere verdiepingen waar geen oliedruppel ligt.
Ik ben ook die oliedruppel.
Ik ben een sportpark waar niemand ooit een balsport gedaan heeft.
Ik ben het polostadion waar nooit een paard gelopen heeft en ook geen paard is toegejuicht.
Ik ben het paard, het juichen, de balsport, het draven en de wijntjes in de zon.
Ik ben de racetrack waar hoogstens de ratten een wedstrijdje doen.
Ik ben met gemak één van die ratten.
Ik ben het bankwezen aan wie niemand zijn geld toevertrouwt.
Ik ben de moeder die geen melk geeft. Laat staan de moeder.
De grensmuur die geen grens trekt, omdat er niet betaald wordt aan de andere kant.
Ik ben het niet gegeven geld, het gegeven geld, de dief van jouw portemonnee.
De schoonzoon die zegt: ‘Zo dat was het uurtje politiek. Nu graag de zaken.’
Ik ben jouw hoop: ‘Stil maar, je bent wel mooi /lief /aantrekkelijk /niet kalend op je achterhoofd.’
Ik ben de stoel waaronder de poten vandaan zijn gezaagd.
En dan de poten en de zaag.
Ik ben het onvoltooide omdat alles en iedereen mij verlaat of tegenwerkt.
Ik ben nog lang niet klaar of af.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Bewaren
Volgende verhaal
Hopen dat het ijs komt

Over de auteur

Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schreef toneel. Haar stukken worden nog regelmatig gespeeld. Ze richt zich nu op korte verhalen en werkt aan een quasi-fictieve roman. In maart 2020 is zij samen met anderen papieren helden begonnen. Inmiddels het leukste en fictiefste literaire tijdschrift met verhalen voor nu. Ze verwaarloost haar blog ik wil je lezen en planten. Ze woont aan het water maar wil eigenlijk zee, en een ezel.

Ook van deze auteur

door Gijsje Kooter
24 maart

zacht en fluffy willen zijn

4 Minute Read
door Gijsje Kooter
03 maart

Stroboscoop

2 Minutes Read
door Gijsje Kooter
10 februari

Van bovenaf bezien

3 Minute Read