shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Anna van der Kruis
op 29 januari 2021
Deel dit verhaal

Het duurt te lang

Hij had zijn tentje opgezet, net buiten de ring. Hij had behoefte aan een beetje spanning in zijn leven. Een beetje avontuur. Een week eerder waren zijn ouders erachter gekomen dat hij wel eens drugs gebruikte. Het is legaal, zei hij, toen ze hem erop aanspraken. Dat legaal niet hetzelfde was als ongevaarlijk, hadden ze gezegd. Daar had hij van onder de indruk geleken. Hij zwoer dat hij geen designerdrugs meer zou nemen.

Alles wees erop dat hij het nog één keer had willen doen. Een tripje maken. Hij had een briketje aangestoken en was gaan liggen. Het gif had stil en ongemerkt zijn werk gedaan. Een gymnasiast, veertien jaar. De CO-concentratie in kleine ruimtes kon gemakkelijk te hoog worden, dat wist hij. Hij had een koolstofmonoxide-detector meegenomen. Zijn dood was vermoedelijk snel en pijnloos gegaan.

Volwassenen konden ervoor kiezen, nog even naar kantoor te gaan. Voor jongeren werd elke verplaatsing onmogelijk. De eerste schoolsluiting in de lente, die hielden ze vol. Ze dachten dat het tijdelijk was en na de zomer over. Nu hadden ze geen reserves meer. Het duurde te lang. Het weer was koud en nat, er mocht per huishouden maar een persoon per dag binnenkomen en buiten zijn was vanaf negen uur verboden.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
zandspuiten
Volgende verhaal
Hoe verder te gaan

Over de auteur

Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

door Anna van der Kruis
29 juli

Plasticpotentie

2 Minute Read
door Anna van der Kruis
28 juli

Korte broek

22 Seconds Read
door Anna van der Kruis
17 juni

Ikke

4 Minute Read