shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Dirk van Pelt
op 20 december 2021
Deel dit verhaal

Essentiële winkels

Met mijn beste vriend ga ik op de middag voor de persconferentie op de valreep nog even lunchen. Ze is boos. Niet op iets of iemand specifieks, maar gewoon op alles in het algemeen. Ze zegt: ‘Je moet nog even niet naar me kijken, anders sla ik je op je bek.’

We lopen samen naar een restaurantje in het centrum. Het is één van haar lievelingsplekken. Ik vind het er stom en hip en de akoestiek is er verkeerd, maar ik durf ook niet echt iets anders voor te stellen. Ik heb haar nog nooit iemand zien slaan, maar ik weet wel dat ze het in deze bui erg hard zou kunnen. Eigenlijk zou ik het haar ook gewoon gunnen; gewoon heel even een vriend een knal voor diens kanis verkopen. Ik kan ook best een goede muilpeer gebruiken, trouwens. Het zou een win-win situatie kunnen zijn.

Maar we zijn volwassen mensen en we lunchen en converseren zoals te doen gebruikelijk. We delen onze gerechten, we praten over werk en doen alsof we weten wat ons te wachten staat. We vragen naar elkaars Kerst en Oud & Nieuw. Hoe we het gaan doen met de bubbels tijdens de lockdown. ‘Gewoon weer zoals bij die eerste,’ zegt ze. ‘O ja,’ zeg ik.

In de eerste lockdown liep het allemaal automatisch. Haar kleuter kroop bij iedereen op schoot, dus dan konden wij elkaar bij het afscheid ook wel gewoon omhelzen. De kleuter had immers alles al verspreid. Maar de kleuter is geen kleuter meer en hij kruipt niet meer op schoten. Hij begroet me tegenwoordig gewoon met een ram in mijn ballen.

In de Boekenbar (dat is een plek waar boeken worden verkocht en koffie wordt geserveerd) levert een man een leeg koffiekopje in bij de eigenaar en houdt daarbij een monoloog  over België. In België rekent men boekenwinkels tot de essentiële winkels. Er zijn twee dingen waar ik niet tegen kan: Een boekenwinkel die doet alsof het een café is (of andersom) en monologen over dat het in België allemaal beter is. Het is niet beter in België. Dat is gewoon aantoonbaar niet waar.

Terwijl ik me erger, koopt de vriend drie boeken. Daarvan doet ze mij er eentje cadeau. De eigenaar van de Boekenbar heeft het voor me ingepakt waar ik naast stond. ‘Weet je wat erin zit?’ vraagt hij vrolijk want hij zag dat ik niet stond op te letten. ‘Nee,’ zeg ik naar waarheid,  ‘ik pak het thuis wel uit.’




Vorige verhaal
Klam handje
Volgende verhaal
octopus’s garden

Over de auteur

Dirk van Pelt

Dirk van Pelt (1978) schrijft scenario's voor tv, radio en theater. Hij houdt ervan om in zijn verhalen op een soort onnavolgbare manier allemaal verbanden te leggen tussen superinteressante thema's die op het oog niks met elkaar te maken hebben, zodat je als lezer denkt: tjee. Hij heeft nog nooit iets gewonnen.

Ook van deze auteur

door Laurens van de Linde
08 juni

Zoektocht naar gevallen man in Boornbergum, die gewoon komt aanfietsen

2 Minute Read
door Sarah van Vliet
04 mei

Jatwerk

3 Minute Read
door Joop-Maris Vollering
25 februari

Kan ik hem toch uitnodigen?

3 Minutes Read