shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Leon Brill
op 28 april 2022
Deel dit verhaal

Eindelijk weer

Tegen jezelf zeggen dat je het dit jaar iets rustiger aan gaat doen, om vervolgens voor het middaguur die plannen al bij te moeten stellen.
Een uur in de rij staan voor een lauw broodje beenham met veel te veel van die smerige honingmosterdsaus erop waarvan je na één hapje meteen de helft over je toch al met bier bevlekte shirt laat druipen.
Een meisje dat op een valse viool voor de honderdste keer het Wilhelmus probeert in te zetten.
Een monoloog van je dronken vriend over dat het nu juist hét moment is om in crypto te beleggen.
Tussen allemaal overstuurde speakers staan.
Er weer achter komen dat de kleur oranje werkelijk niemand goed staat.
Jezelf voor de twintigste keer horen vragen of ‘iemand nog iets bij zich heeft’.
Een vreemdeling die je plots om je nek vliegt en keihard het refrein van ‘Leef’ in je oor begint te schreeuwen.
Heel erg nodig moeten pissen, maar nergens kunnen pissen.
Al je vrienden kwijt zijn, geen bereik hebben, op je bek gaan, barst in je scherm, proberen niet te balen van de barst in je scherm maar net niet dronken genoeg zijn om daar niet van te balen. Iets kopen op de vrijmarkt en daar dan de hele dag mee rondsleuren en dan op het einde van de dag er zo klaar mee zijn dat je het maar weggooit.
In de gracht flikkeren, overstromende pisbakken, tongen met een bezopen toerist, uitglijden over iemand anders z’n kots, huilend je ex opbellen, gat in je broek, kruipend naar huis, fiets zoek, leven kwijt.

Oftewel: eindelijk weer een echte Koningsdag. Heerlijk.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
voordat het te laat is
Volgende verhaal
schoonlopen

Over de auteur

Leon Brill

Leon Brill (1988) doet van alles en nog wat door elkaar, maar noemt zich meestal theatermaker. Leon studeerde in 2015 af aan de schrijfopleiding in Utrecht. Hij schrijft toneel, proza en scenario. Leon gebruikt graag zijn onuitputtelijke bron van fantasie en zijn (zwarte) humor om uiteindelijk tot iets van betekenis te komen. Verder heeft Leon nog de ambitie om het eerste van Ajax te halen. Hij speelt momenteel voor Wartburgia heren 8. Meer info op: www.leonbrill.com

Ook van deze auteur

door Leon Brill
04 mei

Geen stroopwafel

40 Seconds Read
door Leon Brill
23 maart

Beetje wazig

3 Minutes Read
door Leon Brill
09 februari

Special price

5 Minutes Read