shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Stefan Popa Stefan Popa
op 15 januari 2019
Deel dit verhaal

Drinkkoningen

Toen Leendert terugkwam van twee weken langlaufen was het nog maar de vraag of hij zichzelf niet een week voor Blue Monday zou opknopen. Hij moest zich beheersen. Dat lukte. Dan kon hij net zo goed aan het werk gaan.

Op kantoor had niemand de moeite genomen om de kerstboom in te klappen en in de doos te schuiven. Mireille keek diep in een kerstbal en fatsoeneerde haar lipstick. Leendert besefte ogenblikkelijk dat hij een kus te allen tijde moest voorkomen. Hij tikte haar op haar schouder en zei: ‘Mier, nog de beste wensen’.

Mier, Mireille dus, draaide zich om. Er kon geen glimlachje van die halfgestifte lippen af. ‘Je weet toch wel dat je dat niet meer mag zeggen?’

‘Wie zegt dat?’

‘De drie koningen, geloof ik.’

‘Wat zeggen die dan?’

‘Gewoon, dat het niet mag, en als zij het zeggen zal het wel zo zijn.’

‘Nou goed, ik ben toch een republikein.’

‘Dat vind ik rare mensen. Meghan Markle bevalt eind april van een blauwbloedig Brits baby’tje, hoe kun je daar nu niet blij van worden? Paleis Huis ten Bosch wordt straks weer bewoond en de prinsesjes krijgen borsten. Dat zijn belangrijke dingen.’

Leendert wist niet wat hij moest antwoorden. Hij deed dus wat hij altijd deed in zulke situaties: koffie halen. Natuurlijk stond Ivo bij de automaat. Alsof hij Leendert opwachtte. Leendert had geen hekel aan Ivo, maar als Ivo een keer door rood zou oversteken en Leendert kreeg hem voor zijn Citroen Cactus, dan wist hij niet welke van de twee pedalen hij zou intrappen.

Na zo’n gedachte moest hij Ivo wel een hand geven. ‘Nog de beste wensen!’

‘Dat mag je niet meer zeggen.’ Ivo was klaarblijkelijk ook op de hoogte.

‘Wat niet?’

‘De beste wensen.’

‘Dankjewel,’ zei Leendert en hij ging zonder koffie achter zijn bureau zitten. Hij dacht aan dubbels en tripels en ook aan quadrupels. Op zijn bureaukalender zag hij dat hij nog zeker zeventien dagen geen alcohol mocht drinken.

Driekoningen of niet, dacht Leendert, zolang mensen aan dry january doen, is het absoluut gerechtvaardigd om elkaar de beste wensen te wensen. Hij hoopte tegen beter weten in dat hij vandaag een republikein op kantoor tegen zou komen. Leendert had de beste wensen nodig.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Baksteen
Volgende verhaal
LEPEL

Over de auteur

Stefan Popa
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Stefan Popa door Stefan Popa
19 januari

De laatste dag

2 Minutes Read
Stefan Popa door Stefan Popa
29 december

De avonden herlezen

5 Seconds Read
Stefan Popa door Stefan Popa
08 december

Ga je?

2 Minutes Read