Hoe moet het nu verder? Hans en Gerrit kijken elkaar aan. Voor een moment denken ze aan hoe het begon.
Ze waren allebei net getrouwd. Hans’ vrouw had hem met een zak boerenkool uit de tuin naar de dorpsdiepvries gestuurd en Gerrit moest vlees voor een stoofpotje halen. De dorpsdiepvries was nieuw, hij rook nog naar vers hout. Hans liet een van zijn wanten vallen toen hij het slot van zijn lade wilde openen. Gerrit bukte zich en raapte hem op. Even keken ze elkaar aan en stond de wereld stil. Gerrit herpakte zich als eerste en drukte Hans de want in de hand. Ze kenden elkaar wel van de kerk, hadden ook op dezelfde school gezeten, maar ze hadden elkaar nog nooit echt in de ogen gekeken. Hans was zo in de war dat hij de boerenkool weer mee naar huis nam en dat pas bij binnenkomst merkte. Hij hoorde de stem van zijn vrouw uit de keuken, draaide snel om en verdween weer naar buiten om terug naar de dorpsdiepvries te rennen en de boerenkool in hun lade te leggen. Hij hoopte dat Gerrit iets vergeten zou hebben en ook terug moest, maar het was pas maanden later dat ze elkaar er weer tegenkwamen.
‘We kunnen met onze vrouwen praten,’ stelt Hans halfhartig voor.
Gerrit schudt zijn hoofd. ‘Daar hebben we het zo vaak over gehad.’
Bij hun tweede ontmoeting haalde Hans doperwten en Gerrit snijbonen. Geen van beiden gaf toe dat ze ontelbare malen tevergeefs naar de dorpsdiepvries waren gelopen de laatste maanden. Hans’ knieën bibberden van de zenuwen en hij voelde dat hij elk moment flauw kon vallen. Ook al had hij zo lang op dit moment gewacht, nu het zover was, wilde hij alleen nog weg. Hij sloot zijn lade en ging met de zak doperwten in de hand richting de uitgang. Gerrit, die niet nog een keer maanden wilde wachten, liet zijn lade open staan, maakte een stap achteruit, versperde Hans de weg, nam hem de doperwten uit de hand en zoende hem. Zo begon het. Hun beider vrouwen waren aangenaam verrast over het enthousiasme waarmee ze sindsdien voor de inhoud van hun diepvrieslades zorgden. In het begin lieten ze briefjes voor elkaar achter die ze tussen de houten planken door in elkaars lades stopten. Sinds ze allebei in het bestuur zaten, belden ze elkaar regelmatig op omdat er zogenaamd vergaderd moest worden. Of omdat er koelmiddel lekte, er schoongemaakt moest worden of de plastic flappen bij de ingang vervangen moesten worden.
Gerrit trekt de stekker uit de dorpsdiepvries, het zoemen stopt. Ze zoenen elkaar nog een laatste keer en schuifelen dan allebei naar huis.
