shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Jirke Poetijn
op 26 maart 2019
Deel dit verhaal

De zee komt

Ze zeggen dat er twee soorten mensen bestaan: mensen die overal problemen zien en mensen die in oplossingen denken. Ik behoor tot een derde soort, tot een categorie die vaak vergeten wordt. Ik behoor tot de mensen die in elke situatie een kans herkennen.

Ze zeggen dat de zee komt. Dat het mooie weer een voorbode is en dat we er daarom niet van mogen genieten. Er zijn bedrijven die last hebben van de hogere temperaturen, kledingwinkels die vol gewatteerde jassen blijven hangen. Ik geloof dat dat hun eigen schuld is, als de zon schijnt en de zee komt moet je rubber laarzen verkopen, bikini’s en opblaasbootjes. Geen schaatsen slijpen, maar met een ijskar rijden.

In deze tijden zou ik een boer willen zijn: telkens nieuwe gewassen uit kunnen proberen, op een gegeven moment de kassen afbreken en alles in de open lucht telen. Misschien uiteindelijk zelfs tropisch fruit.

Er zijn mensen die die een spandoek hebben gemaakt. Er zijn mensen die zeggen dat we niet meer mogen vliegen en er zijn mensen die zeggen dat we de dijken op moeten hogen. Ik geloof ook dat we iets moeten doen, maar ik las dat de zee sowieso komt. Ik las dat het onvermijdelijk is, dat ik straks eindelijk geen uur meer in de auto hoef te zitten om de zon in het water te zien zakken.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Het waaide weer
Volgende verhaal
small step

Over de auteur

Jirke Poetijn

Jirke Poetijn schrijft proza en poëzie, onder andere op haar blog.

Ook van deze auteur

door Jirke Poetijn
09 mei

De brug vernoemen

18 Seconds Read
door Jirke Poetijn
14 februari

Dineren

6 Minutes Read
door Jirke Poetijn
24 januari

De aalscholvers

3 Minute Read